Foros ›
6 series de 1000 e agora unha maratón...
Foros de debate / Entrenamientos y técnica
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 11:32
Asunto: 6 series de 1000 e agora unha maratón...

As diferentes visións dun adestramento compartido.

Starring: -Hadroq & Vacatola.

Lugar: Parque de San Diego.

Data: Mércores, 3 de setembro de 2014 ás 20:00

Só é para amenizar un pouco eh... Guiño Guiño Guiño

Hadroq dixit:

Ocho de la tarde. Parque de San Diego. Dos locos que corren: un «melenas» y uno más lento (yo) que intenta seguirle la pista. El reto de hoy: 6 «series» —es decir, repeticiones— de 1000 metros. Iniciamos con los calentamientos de rigor. Un poco de técnica por aquí, otro por allá, abdominales (lo mío son intentos malos, qué le vamos a hacer...), perros que se acercan a comprobar si hacemos bien los ejercicios. Ahora viene el plato principal: las series. El paseo de San Diego está atestado. ¿De dónde sale tanta gente? Jubilados, más canes, parejas empujando carritos de bebés, mozalbetes con la piel tostada que vuelven de la playa (pero si hoy estuvo nublado), niños jugando, más corredores, perros (ya lo había dicho, ¿no?). ¡Hay que esquivar a todo Dios! «Esto parece un mil metros con obstáculos», exclama mi amigo. Le doy la razón. Uno, dos, tres, cuatro, cinco... van cayendo las series. El «melenas» que cada vez me saca más metros. ¡Cómo vuela este hombre! Falta la última. Hay que hacerla a tope. Las piernas pesan más que nunca. Logro terminar, con los pulmones en la boca, valga decir. Todas las series prácticamente iguales, excepto la última que fue más rápida que las anteriores. Creo que estuvo bien. Vuelta a la calma. Estiramos y conversamos. Otro perro que se acerca. Menos mal que no tengo cinofobia.
Acabamos. Cada quien para su casa. Vuelta a la realidad....


Vacatola dixit:

6 series de 1000... 6 series de 1000!!! De verdad??? Porqué me meto en estos fregados!!!

La cita es a las 8 de la tarde. Intento llegar un poco antes para calentar con calma, me engaño pensando que así el sufrimiento será más leve. Hoy no es el día, no tengo ganas, estoy cansado, la semana está siendo laaarga y la carga de intensidad de los últimos entrenamientos pasa factura...Basta de excusas! Te pasa lo mismo que a todo el mundo, sacas tiempo de dónde se puede para hacer lo que te gusta, ergo, no divagues, estás aquí y como diría Spike Lee “Has lo que debes” y “carpe diem” que soltaba el profe de Latín.

Latín??? Dosis de realidad...Juanjito ya tienes una edad, estas referencias no les dicen nada a la mayoría de los imberbes que veo rodando por San Diego...esperá, que haces, estás otra vez con chorradas!!! Déjate de mamoneos!!!, Spike Lee imponte.

Justo cuando Spike Lee se impone veo Adán. Ha llegado antes y está calentado, pues hala a joderse toca.

Lanzo un anzuelo: -Bueno, si quieres en vez de hacer un 6x1000 al uso podemos aumentar el descanso entre series y nos metemos algo de técnica, unas abs y así estaremos más frescos para el sábado.
La primera reacción es una sorprendente mueca de perro viejo (al menos sorprendente para alguien tan joven), una pseudo-sonrisa forzada, como un güevo frito que no acaba de cuajar...en ese momento sé que la batalla está perdida, así que rectifico lo más rápidamente posible.-También podemos hacerlas normales.

-Sí. Yo prefiero seguidas- sentencia. Entereza, Juanjo, entereza. La queja no va a solucionar nada, ergo, ahorra esfuerzos que los vas a necesitar.

Empezamos por lo fácil. Calentamiento jugando con el terreno, unas abs (si las dejamos para el final, yo no las voy a hacer, así que mejor ahora). Me retardo intencionadamente en esta parte, es lo fácil y no me importa que vayan cayendo los minutos...20 para ser exactos, mejor a las nueve estaré en la ducha.

Empezamos con la primera, sé que “pica” un poco hacia abajo, así que tranquilo, no te emociones, rápido pero controla, cabeza alta, braceo, inclina ligeramente desde la cadera...ve repitiéndote estos mantras y la primera estará hecha. Bufff, trota descansa, mira a tu compañero...joder, ya está aquí!, pues nada un minuto y volvemos. Segunda, desnivel positivo –tecnicismo habemus- salga el tiempo que salga, siempre le podemos echar la culpa a “las subiditas”. Tercera, venga al acabar esta estaremos en la mitad y luego ya se verá...y se vió, miro hacia atrás y veo a mi compañero, es impresión mía o cada vez me cuesta más distanciarme. Prefieres que descansemos algo más??? – en el momento me doy cuenta de que en realidad estoy diciendo “no puedo más, quiero parar ya!!!. –No, por mi está bien salimos. Hmmm...pues vale, cuarto mil, nuevamente para arriba, veo que hay un tren intentando meterse en la estación de San Diego, decido que tengo que acabar la serie antes de que el tren entre y lo hago pero veo pasar toda mi vida por delante de mis ojos, llego, troto y me doy cuento de que no, todavía no he muerto, me falta poco pero antes me quedan esas 2 series. Quinta, la penúltima, esa en la que sabes que “debería” de ser más rápida que las otras pero también que tienes que “reservar” para la última. Personalmente de las más difíciles, la cabeza tiene las órdenes muy claras, el cuerpo también: -para animal, dónde vas!!!. Te cuestionas todo. Lo estaré haciendo bien, no me estaré pasando, será esto sano??? Sabes que no, este no es el deporte sano que se prodiga, esto es exprimirte a tope (cada uno dentro de sus posibilidades, pero todos nos exprimimos, también el que va a 6 minutos/km) y SÍ, te pasará factura antes o después, pero mientras tanto disfruta este masoquismo vital en el que te has instaurado. -Vamos Adán, esta la hacemos juntos, bracea, déjate llevar en esta bajadita y ahora ritmo, mantén, aprieta, ve subiendo, vente arriba y sube progresivamente. Vale, sí, sabemos la teoría!. Nos cruzamos con otro grupo numeroso que también está haciendo series, breves miradas de reconocimiento y cada uno a lo suyo. Llegamos, se acabó la quinta. Morimos. Morimos los dos, brazos a la cadera, doblados y retorcidos dejamos que los pulmones se emborrachen de aire, pseudo-trotamos y jadeamos, el sudor domina la situación...empezamos a hablar. Falta una, ahora sí, tenemos que darlo casi todo, no hemos venido hasta aquí para rajarnos ahora. Cuando me digas salimos? Y salimos, en esta última si voy a tomar el tiempo, paso el 400 y ya sé que me he emocinado demasiado, voy mucho más rápido de lo que puedo. Y ahora? Ahora, llega hasta el 800 como sea y ahí si quieres paras...Sé donde está el 500 y no caigo en la tentanción de mirar el crono, busca la débil mancha del 600 cómo no la veo intento mantener el ritmo hasta el 700, venga está ahí, te quedan 100 para el 800, cuidado con la señora y el perro, pégate más a la barandilla, intenta trazar perfecto pero sin “robar” metros...vale, 800, de verdad lo voy a dejar aquí? Sé que no, es la mentira de siempre, busco con la mirada el 900, aprieto y sigo, unos pasos y el 1000...Paro el crono, sigo, me dejo ir y dejo medio barrio sin oxígeno, miro para atrás y veo Adán llegar al momento. Y el tiempo? Estoy tan emocionado por acabar, que poco me importa el crono, pero lo miro...Bien, muy bien, estoy contento, se ha acabado. El sábado nos tocará disfrutar, salir sin crono y pasárnoslo bien...estamos a miércoles y tengo la sensación de que se ha acabado la semana. Queda el examen, es cierto, pero ya no tengo que estudiar más. Alea iacta est.



Última edición por vacatola o Mar, 28 Abr 2015, 7:18; editado 2 veces
mopofo

Foreiro Senior
Foreiro Senior
20/01/14
68 Carreiras
581 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 12:07
Asunto: Re: 6 series de 1000

Muy bueno!! Jejejeejje
Malditas series.......
maikel

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
14/11/03
0 Carreiras
1054 Mensaxes
O Burgo
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 12:14
Asunto: Re: 6 series de 1000

Muy bueno. Yo creo que todos nos reconocemos y vivimos esas sensaciones...
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4686 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 13:04
Asunto: Re: 6 series de 1000

gracias por la cronica juanjo Aplauso Aplauso Aplauso

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 13:08
Asunto: Re: 6 series de 1000

Bueno; en realidad el mérito es Hadroq que me convenció para hacerlas. Creo que nos vemos en As Catedrais, no?
maseda

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
3/03/11
0 Carreiras
1339 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 14:20
Asunto: Re: 6 series de 1000

Pues bien que te convenciera. Muy bueno, de verdad. Gracias a los dos por escribirlo. Alguno como yo se ve reflejado por allí en vosotros.
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4686 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 14:28
Asunto: Re: 6 series de 1000

pues si,y por cierto,tenemos sitio,por si vas solo

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
Adroq

Maratoniano
Maratoniano
27/06/10
5 Carreiras
765 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 14:55
Asunto: Re: 6 series de 1000

Si hubiera sabido que ibas a poner la crónica aquí me habría esmerado un poquito más. Ríndose Ríndose

Ah, pero nada de darme los méritos. Yo sólo te sigo la corriente. De todas formas, un placer tenerte como compañero. Guiño
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Xov, 04 Set 2014, 15:22
Asunto: Re: 6 series de 1000

Gracias Litho, pero esta vez me quedaré hasta el domingo por la zona.
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Set 2014, 6:17
Asunto: Re: 6 series de 1000

Seis series de mil.

Dos visiones de una misma realidad. Dos personas luchando por un interés común.
Pasión, sufrimiento, superación, esfuerzo, drama, emoción, dolor....

Seis series de mil, próximamente en los mejores cines.

Muy buena crónica, Juanjo, y ( sin necesidad de ritmos ni tiempos)

Saludos
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Ven, 05 Set 2014, 6:57
Asunto: Re: 6 series de 1000

corredor101 escribió:
( sin necesidad de ritmos ni tiempos)

A ver, master de las sutilezas, te voy a dar otro detalle. Moi feliz

La camiseta técnica que utilicé fue una de algodón que había llevado a trabajar, consideré que ya estaba bastante sudada, así que para que manchar otra, hala a tirarse al monte con la zara-man-fit-xs o similar.

Hablaré con J. L. Cuerda a ver si se anima para el rodaje Guiño
atejer00

Montañés
Montañés
20/11/09
9999 Carreiras
230 Mensaxes
a coruña
Respostar citando Envío Ven, 05 Set 2014, 10:32
Asunto: Re: 6 series de 1000

Muy buena esta 'crónica' y a ver si coincidimos en esas series...
pedralonga

Maratoniano
Maratoniano
20/08/10
0 Carreiras
205 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Ven, 05 Set 2014, 18:50
Asunto: Re: 6 series de 1000

Pois a min, a verdade, decepcionoume a crónica porque é unha boa mostra da grave ignorancia do saber popular, comprensíbel en Hadroq, pero inxustificabél en ti, vacatola. Explícome: deberías saber que se unha muller con problemas de fertilidade vai tomar as olas á Lanzada debe coller nove olas e unha sen contar; se unha persoa vai á romaría de Pastoriza e sube onde está a virxe, debe dar arredor dela nove voltas e unha sen contar; se ...
En resumo, se foses un auténtico galego (por iso desculpo a Hadroq) deberías saber (a veces pregúntome qué vos ensinan na escola) que non se fan 6 series, senón 5 máis unha sen contar. Cal é a diferenza? Moi grande. Como ti dis, se a proposta é facer seis series, cando levas tres pensas que aínda che queda a metade. Pois NON. Xa fixeches máis da metade das cinco programadas (a outra non se conta!!!). E o mesmo pasa se programas costas(non pretendes facer 10 costas, senón nove e unha sen contar, e cando levas cinco, xa fixeches máis da metade).
Decátaste da diferenza e das súas repercusións psicolóxicas? Mentres non aprendas isto, podes facer cantas series queras por San Diego, pero non volvas entrenar polo paseo do Burgo, que se non bótoche os cans. E xa lle ensinarei eu a Hadroq isto e veremos como dentro de pouco a fortaleza psicolóxica que isto proporciona permitiralle superarte a ti e mesmo a Secaiv.
Unha aperta, campións, e perdoar pola broma.
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Ven, 05 Set 2014, 20:21
Asunto: Re: 6 series de 1000

Pero Pedralonga o de menos é a crónica...Acó o que conta e o desbarre, a calidade literaria deixámoslla a Hadroq, aínda que polo que me contou algunha vez non lle vai moito o realismo máxico. Silbar .

Ademáis se nos apuramos un pouco, de quedarmos con algo sería como cada un aprecia de xeito distinto unha (aparentemente alomenos) mesma realidade. Xa sabes iso de que "todo depende da cor do cristal co que esteas a mirar" Bailar

Pero, coma a min o que me vai é largar, pois veña, por turrar e entrar ó trapo. Ti xa sabes que Hadroq leva acó case máis tempo ca nós polo que como mínimo é un converso. E tamén sabes que non hai xente máis talibán que os conversos que teñen que estar sempre a amosar a súa fe e devoción polas novas crenzas...así que se alguén é responsable da nosa ignorancia non é outro que o cativo hondureño.

Segundo o contas, poderíamos ter feito 7 no canto de 6...pero amighiño, 7 é un número cabalístico. E agora dime ti, cábalas, conversos e realismo máxico, bufff, montabamos unha de coidado...quita, quita, mellor así.

O Burgo, O Paseo o Mero, A Torre, San Diego, Oza...é que os que somos ricos teños varios "gyms" para adestrar. Ríndose Ríndose Ríndose

Xa por último, Hadroq ten moitos aniños por diante para deixarme lambendo o seu lombo...pero Secaiv....hmmm...Secaiv xoga noutras ligas ó alcance de moi pouquiños
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Mar, 28 Abr 2015, 7:33
Asunto: Re: 6 series de 1000 e agora unha maratón...

Ben, pois despois de Coruña 42, vou poñer acó a crónica dun compañeiro debutante en Maratón. Un atleta que, en principio ía para 3:30, e conseguiu un 3:20. Está moi ben para ver como correr unha maratón sen "tolear", como de menos a máis un se vai mentendo en faena e consegue rematar cansado como todos pero cunha marca xa esixente.

A min gustoume moito a crónica, porque a vivín en primeira persoa e máis ou menos foi así.

Saúdos.

***************
Bueno chavales, os debía una crónica y ahí va…
Ya sabéis todo lo que entrené y cómo, así que por ese lado no añadiré más que se superó el objetivo con creces.
Los días previos estaba nervioso y me cuidé mucho. Procuré dormir, comer y beber bien y creo que lo hice de forma óptima. La experiencia del Hércules me ayudó mucho en el sentido de que aunque no podía confiarme tampoco debía tener miedo. Preparé la víspera la ropita, el mp3, los geles, las pajitas para beber, todo…
Llegó el día, me levanté temprano y desayuné lo de siempre, plátano, dátiles y café, sin nervios peeero… ya estaba en el ascensor y vuelta pa casa, visita al WC. Hala, había quedado en recoger a vacatola y ya vamos con el tiempo justo. Durante el camino y hasta casi la salida fui bebiendo isotónica a traguitos, era de lo que estaba más concienciado, de comer y beber “por el libro”. Aparcamos casi en la salida, en teoría yo iba a ir con mi compañero de equipo que me llevaría en volandas para hacer sub 3:30 pero no lo encontré así que me fui para mi cajón sólo y vacatola me dijo que lo pillara y que fuésemos juntos. Había entrenado bien, así que no me preocupé. Empezaría con Vacatola (que sólo iba a ir un poquito más rápido de lo que me había propuesto mi compañero de equipo) y la carrera ya dictaría…
En el cajón sí que tuve algo de nervios. Además se hizo un minuto de silencio no sé por quién y oía mis propios latidos en la cabeza, me noté muy concentrado, incluso tenso…peeeeero, ya está. Dan la salida. Tres meses entrenando para esto
Empiezo a correr contento, tranquilo y pensando en lo que me habíais dicho los veteranos y el míster: No te aceleres, come y sobre todo bebe y calma… que esto es muuuyy largo!!!
Pillo a Vacatola y enseguida, me coge por banda: “meu amigo e nembargantes compañeiro iremos despacio hasta coger ritmo y a partir del 30 ya veremos”. Palabra de Dios. Decidí hacer tooodo lo que me dijese mientras aguantase ya que tenía muy buenas sensaciones y, todo hay que decirlo, me encuentro especialmente a gusto entrenando y corriendo con él.
Hasta el primer avituallamiento, un ritmo muy relajado. Mejor, aún estamos fríos y vamos (claramente) en el pelotón de cola.
Veo a mis compañeros de equipo en el giro de Lonzas. Han hecho un grupo con otro compañero de trail (una bestia parda ultratrialera) y uno de los entrenadores de atletismo. Los veo muy por delante y lo comento un pelín decepcionado, pensé que irían más despacio (o nosotros más rápido) y que quizás haríamos grupo...afortunadamente no pasó eso. Vacatola sabiamente: “Deja, deja… queda muuucha carrera”.
Justo antes del avituallamiento pasamos a otra compañera y buena referencia (1er puesto en su grupo de edad ) y a su hermana. Ya había saludado a bastantes conocidos, y esto fue la tónica toda la carrera. En este puesto tomamos agua sólo.
Hacia el segundo avituallamiento fuimos alcanzando el ritmo de crucero y recibí los primeros toques de atención “No aceleres, despacio” sin articular palabra, con un gestito de la mano noumor. Yo pensaba que nos manteníamos pero íbamos adelantando ya alguna gente, poquitos eh?. Aquí tocó el primer gel. Durante el tramo de Salvador de Madariaga se ve que Vacatola entró en un agujero espacio-temporal o desconectó debido a mi constante verborrea pero el hombre no se acuerda de nada.
Entre éste y el tercero ya vimos algunos amigos entre el público por la zona de la plaza de Orense y también estaba mi chica SU-BI-DÓN. Ritmo de metrónomo, comodísimos y alegres, ni jadeábamos. Tomé agua nada más.
Tiramos hacia el cuarto y aquí tomo otra referencia. En el giro de lonzas mis co-equipiers nos llevaban aun más distancia pero nosotros íbamos un poquito por delante del globo de 3:30 genial!!! Sólo quería bajar de 3:30. -Nosotros a lo nuestro!!!, ritmo cómodo!!! –rumia otra vez la vaca . Otro gel pal buche. Estaba un poquito duro, eso quiere decir que había bajado la temperatura
Media maratón: Vacatola me transmite la única referencia de toda la carrera, “1:42, seguimos así eh?” . Yo contentísimo, me encuentro tan bien que no me lo creo, mejor marca que en mis dos primeras medias y la cuarta parte de cansado. Jejeje. Solo un pero, el grupo que versionaba a Guns ’n’ Roses en esta zona seguía “ejecutando” sus temas, que castigo…
Ya vamos hacia Juana de Vega para coger el segundo circuito y el quinto avituallamiento, vamos perfectos y seguimos muy animados y contentos, en Linares Rivas dejamos atrás a un señor que llevaba unos kms con nosotros, el tío era un poco rosmón pero no molestaba. Empieza a haber público en la plaza de Pontevedra que aplaude y tal… yo me vengo arriba como si fuese Mo Farah en los juegos olímpicos y ya me da el toque: “Ande vas chalao?” (no con esas palabras pero es lo que dijo). Acabábamos de pillar hacía poco a un chaval con pinta de atleta que ya hizo grupo con nosotros varios kms al darse cuenta de que Vaca era veterano y sabía lo que se hacía.
Aquí os vimos a vosotros (que venías de hacer vuestra mejor marca en el 10K), nos hizo ilusión. Una vez más gracias por estar ahí animando. En el giro de la casa del agua pudimos tomar buena referencia con el globo de 3:30. Ellos venían por la rotonda, seguíamos por delante un trocito, cada vez más, e íbamos bien, muy frescos. Traguito de agua en San Roque.
Del milenium a la torre nos doblaron un par de tíos, nos tuvieron que avisar ya que no nos dimos cuenta. Estábamos justo en el borde izquierdo (Ups!!!). Creo que subimos el ritmo apreciablemente ya que fuimos dejando al chaval atrás, no sin antes preguntarme el hombre si yo era político (es que entre familia y amigos no paraba de saludar gente Guiño ) Nos ehcamos unas risas y enfilamos la cuesta de la torre con respeto y optimismo.
Vacatola marcando con gestos las trazadas y la hicimos muy bien, peeero al llegar al giro nos doblaron dos corredores a mi entender con brusquedad innecesaria. Íbamos por la derecha correctamente y tampoco os creáis que nos pasaron taaaan rápido, de hecho el primero me dio un toque en el hombro que no me gustó nada… Avituallamiento de gel, ya estaba semilíquido otra vez.
Creo que aquí aceleramos otro poquito, seguíamos yendo muy bien pero por primera vez al empezar a bajar notábamos que los cuádriceps protestaban ligeramente.
Seguía muy concentrado y me di cuenta de que en el siguiente giro del estadio era el km 33.
Todos me habíais prevenido de que el verdadero maratón empezaba ahí, así que me evalué y me encontraba tan bien que me dio un mini-subidón de adrenalina.
Seguimos en progresión y seguimos saludando por riazor a colegas, familia e incluso algún ser querido. Llegamos al estadio y antes de girar ya supe que estábamos progresando mucho, pillamos a un compañero de trail (la bestia parda ultratrailera que nos había dejado atrás al principio) y vi demasiado cerca a varios compañeros de equipo, entre ellos una que sería primera en su categoría –cómo había pasado esto???, estábamos claramente adelantando a gente que nos sacaba cientos de metros en los primeros kms!!!.
Enfilamos el milenium y aún no había llegado el globo de 3:30. Aquí me dio un poco de vértigo. No nos estaríamos pasándonos de vueltas??? La verdad es que me encontraba bien, muy bien… de repente vemos a Chus tomando una caña a nuestra salud, jejeje.
Avituallamiento de agua después del milenium y al soltarla le di a una señora en los pies con la botella... que vergüenza!!!
Vemos a los colegas del público otra vez en riazor, sigo mentalizado, me empiezan a doler los cuádriceps pero estoy preparado, encajo y conservo el ritmo perfectamente. A la altura del Gastof, Vacatola me dice que me vaya, yo ya había notado que no subíamos el ritmo pero me da igual, le digo que no. Al poco insiste, “vete que vas mejor”, me di cuenta de que algo no iba bien y tomé la decisión de quedarme hasta el final, no me acuerdo lo que te dije exactamente pero fue muy melodramático, tipo “antes me la corto que dejarte aquí” o algo parecido; quedó claro que no me iba a ir ni de coña...en el km. 36.200 entonces llegó el único mal momento de la carrera, -“Beni, paro, ya está” . – “Qué? Pero paras… de parar?” (sí chicos, vergonzosamente esta frase fue así). No insistí, hice un amago de abrazo, solicité suerte y me fui sin mirar atrás. Me puse muy triste, ahora escribiéndolo me vuelve a pasar, corría mirando pal suelo y noté un montón el dolor de piernas, me pasó un chico de camiseta blanca y me espabiló, fui a pasarlo y a partir de aquí corrí todo lo que pude hasta el final, hice lo de siempre. Conecté el mp3 y venga, levanta talones mueve los brazos, hombros relajados, vista al frente. Empecé a pasar gente por un tubo y en ese momento fui consciente de que Vaca se retiró para no retrasarme. Me dio rabia
En el giro de la torre me vi cerca demi compañero de equipo y no sé porqué lo marqué como objetivo. Por el camino dejé atrás a otros dos y esté era el único que me quedaba, sin querer me salté el avituallamiento y en el 40 y poco pasé al que iba a ser mi compañero de salida. Llegué a la calle real y esprinté hasta el final haciendo caso omiso del dolor (y comprobando que sí, efectivamente pica hacia arriba).
Estaba esperándome vacatola y le di el abrazo más sentido y agradecido que se puede dar. Después ya llegó mi chica, mi entrenador, mi pupila que había corrido su primer diez mil y me esperó, mis sobrinos y cuñaos, mi hermano … Bueno, estaba feliz. Mi primer maratón y el maratón soñado, no podía haber salido mejor.
Después ya me enteré de tiempos, progresión y esas cosas… molan sí, pero no importan...y es que una maratón es otra historia.
*************






Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos