Sáb, 13 Xuñ 2020, 15:36
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (desescalando)
Crónicas da favela: "Ansiedade"
Non a ansiedade de hiperventilar antes de ir á sesión de terapia. Máis ben a ansiedade que cantaba Nat King Cole. Ese desexo namorado que nos fai ir detrás sen reparar en máis.
O caso é que superada a recaída de finais de maio, volvín a atoparme tan ben... Crendo que as pernas respondían. Portándome ben en cada saída, resistindo profesionalmente ao impulso de trotar. Metendo desniveis de 150 metros, progresando adecuadamente nun mes (pasando daqueles tímidos 5km en 53 minutos á marca actual de 6km en 46). E aínda por riba cun par de foreiros dando o seu visto bo nos rexistros de Strava, que bonito todo...
E así cheguei ao sábado día 6, e picoume a ansiedade de traballar o tren superior coa Viking e a Sthil durante catro horas seguidas, ata deixar o xardín e os arredores totalmente niquelados despois de tres meses de abandono covid.
E como o domingo aínda me seguía atopando xenial, metinlle ás pernas outra andaina pola Guia e algunha outra actividade doméstica pola tarde.
Pero tanta ansiedade e historia de amor , aínda que sexa atlética, tende a acabar como nas letras de José Alfredo.
E así cheguei ó luns co xeonllo esquerdo agarrotado, con líquido, e a caixa de antiinflamatorios outra vez na man.
Cando cheguei e mércores 10 á nova, sesión de rehabilitación, a situación xa estaba outra vez controlada. Deixei o xoves de descanso total, teletraballando coa perna estirada no sofá.
E onte venres, volta a empezar coas probas de ensaio erro no xeonllo esquerdo... Ata onde podo chegar desta vez? Darei coa ecuación diferencial definitiva do volume e tipo de exercicio semanal?.
Primeira proba do test: Conducción de 1hora en coche. Superada con éxito
Segunda proba: "entreno" de 46 minutos en zona sen desnivel, maioritariamente de terra. Tamén superada con éxito
Terceira proba: varias horas de picoteo e tertulia de sofá, sentada coa perna flexionada : molestias intermitentes que deixaron sentir durante a noite.
Hoxe pola mañá, antes de volver coller o coche, volvín a camiñar, moi moi lento, outra media hora. E agora estou actualizar o diario coas pernas estiradas no sofá.
Mañá domingo, probarei con outra saída pola Guia, a ver qué tal remato a semana. O luns, última sesión de rehabilitación.
Se cadra a nova normalidade sexa non volver a correr nunca. Pero polo menos que non me quede sen andainas nas que sinto que queimo calorías.