Foros ›
Albariño-Ribeiro Runners (14/15)
Foros de debate / O Circuíto 2014-15
Este tema está pechado: non pode editar mensaxes ou responder.

Autor
Mensaxe
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Ven, 31 Out 2014, 20:28
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Sí, total, aquí como en Sálvame de luxe... nos quitamos la palabra a berridos y no dejamos hablar a nadie. Guiño Ríndose

Contamos contigo para el San Martiño, ¿verdad?. Aquí en Ourense ya no se piensa en otra cosa. Te haría gracia ver la cantidad de camisetas de fútbol que se ven por ahí haciendo running. Ríndose

Este es un mes muy agradecido, por muy lento que seas te hartas de adelantar gente en los entrenamientos. El resto del año uno solo se cruza con bólidos. Que pena que no dure.

Por desgracia tiene el inconveniente de que puede crear una falsa sensación de hallarse plenamente en forma cuando...los números no son tan indulgentes. Disimulando

Bueno, confio en que en estas dos semanas que quedan logre una puesta a punto satisfactoria. De momento en las últimas carreras, como la de la Carballeira se sufrió pero no se puede uno quejar.



Como te digo, una plaga estos voluntariosos futboleros.

Homo homini gallicus canis
tiojuan

Foreiro Senior
Foreiro Senior
3/10/11
0 Carreiras
807 Mensaxes
Cambados
Respostar citando Envío Sáb, 01 Nov 2014, 11:08
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Creo que San Martiño este año no voy a poder, trabajo, y cambiar guardia...veremos.
No creo que se note mi ausencia, un saludo.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Sáb, 01 Nov 2014, 14:07
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Si no va a estar Tiojuan... que me devuelvan la inscripción!!! Chorando
Malas noticias para unos Albariño-Ribeiro Runners en pleno proceso de renovación en el que esta sería una buena ocasión para presentar a las nuevas incorporaciones.
Al menos los tres de aquí no nos la vamos a perder por nada.

Conociéndote, seguro que al final tus compañeros de curro se enrollan. Cómo vas a faltar al Sanmartiño... Pregunta Exclamación Imposible.

De mal a mal si logras escaparte y vienes por la mañana te pillamos el dorsal el sábado. Ya sabes que cuentas con nosotros para lo que sea.

Homo homini gallicus canis
tiojuan

Foreiro Senior
Foreiro Senior
3/10/11
0 Carreiras
807 Mensaxes
Cambados
Respostar citando Envío Dom, 02 Nov 2014, 17:49
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Esa es otra opción, ir de mañana y claro contando con vuestra recogida de dorsal.
Igual me lo teneis que recoger igual para un amigo.
En todo caso estamos en contacto.
Nandopr creo que va y como solo puntúan 5... listo.
Me falta fondo aun. Veremos como pasa este mes.
un saludo, chicos.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 02 Nov 2014, 21:31
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

tiojuan escribió:
Esa es otra opción, ir de mañana y claro contando con vuestra recogida de dorsal.
Dalo por hecho, e igual con el de tu colega.
Ya me parecía a mi muy raro que te fueras a perder el San Martiño. Nos tenías preocupaos... Disimulando

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Lun, 03 Nov 2014, 21:13
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Una crónica en clave de humor de mi participación en la carrera de este domingo para el que tenga el idem de leerla…


I Carreira popular de Monterrei, Albarellos (Ourense) 2014.

Se apunta uno a estas carreras de Limiactiva pensando ingenuamente que por ser llanas van a ser un paseo, y vaya por Dios la que nos lían.
Ayer, día de todos los santos, postrero a la noche del recién importado rito celta y por tanto pagano del Halloween, unos malévolos espíritus runneros nos proponían, no con chuches, sino con una excelente botella de vino de Monterrei el consabido truco o trato.

El truco, a diferencia de las pruebas de Xinzo, donde estos señores de amarillo, verdaderos amantes del atletismo, tienen por costumbre montarse sus correrías, consistía, en lo aparentemente plano del recorrido, que proyectado en unas interminables rectas, escondía una casi imperceptible y muy, pero que muy, recalcitrante pendientita.

Llegábamos a nuestro destino Papa-Léguas y yo, no sin antes tomar un tétrico desvío al salir de la autovía das Rías Baixas para recorrer los kilómetros que quedaban por el sinuoso trazado de la vieja carretera de Madrid. Una especie de picado suicida, este último periplo, en cuyas cunetas la desasosegante estampa de las semiabandonadas áreas de frenado para camiones de gran tonelaje se antojaba como una incómoda advertencia de lo que estaba por venir.
No había cuidado, tras el letrero de Albarellos un amplio horizonte definía y acotaba los lindes de la serranía zanjando la reclamación de fronteras entre la sierra del Xurés y el macizo central.

Nos bajamos del coche y acudimos a por el dorsal. Departimos amigablemente con los correlegas y sus acompañantes, hubo saludos, posteriormente nos cambiamos de ropa, y en ese ambiente distendido y casi sin mover un músculo (es un decir) ya habíamos calentado. Afirma el refrán que el otoño verdadero, por san Miguel, el primer aguacero. Y mientras toda Galicia se empapaba, nosotros aun apurábamos nuestro particular veranillo. Ahí ya debimos haber sospechado.
Yo daba ya por amortizada la mañana, cuando por megafonía una voz coercitiva, un fa sobreagudo en medias corcheas, repletas de herzios y carente de emociones, llamó a la oración. No era el mufti de Jerusalén sino la señal de que debíamos congregarnos bajo el arco hinchable. De entre la muchedumbre se abría paso el nuncio de la autoridad, impertérrito frente a la barahunda, tocado de naranja de la cabeza al piramidal. Su rostro con expresión implacable, su mano derecha blandiendo arma de fuego. Ese debía ser el principio y fue el final. En el día que era onomástica de los beatos, empezaba a mascarse la fatiga y por ahí se acabó la paz de los cementerios.
Obedecimos religiosamente. En pocos segundos pasamos de solazarnos con los últimos rayos estivales de un sol matutino, pero de alguna manera crepuscular, a vernos inmersos en el incontinente y sudoríparo nerviosismo de los hipódromos.
No hubo que respirar durante mucho tiempo los vapores que producían los lixiviados de la adrenalina. No, no hubo que esperar mucho, en un solo, y quizá el único, gesto de aquel anaranjado edecán, la pipa que asía firmemente apuntó al infinito, sonó el petardazo y toda aquella multitud, entre la que yo mismo me agazapaba, comenzamos a correr como posesos.
Lo que allí se vio no fue una salida a lo loco, fue directamente una lobotomía. Todos con ganas de reventar las zapatillas, en un primer zigzag temerario, completamente acéfalo, para sortear el muro y la alambrada que de entrada se nos oponía. De ahí a la inhibición de todo lo que oliese a materia gris medió un suspiro prolongado en una amplia recta tendida a nuestros correosos pinreles, que animaba a soltar gas, y a fe que alegremente lo hicimos.
El arrebato inicial, desbocado, dio paso, sin solución de continuidad a una indolente estampida. El ímpetu de algunos, abonados de preferente en este mundillo, jornaleros del chip amarillo, aun diré más, de algunas, resultó en tal grado de osadía que obligó, no sé si a los palcos o la tribuna, a mi al menos, o bien a embarcarse en ritmos de keniata, o a refugiarse en convulsos grupettos huérfanos de liderazgo para intentar que toda esa agitación no desembocase en infarto y, como medida de seguridad, la patata se aviniese a unas mínimas pautas de cordura.

Una vez sofocado el motín cardiaco y dislocado el pedal del acelerador ahora eran los pulmones los que ya no me dirigían la palabra. Y aun cuando prestaba oídos incluso a la más disparatada de mis sensaciones, verdaderamente difícil era discernir si no lo hacían por enfado o por imposibilidad del habla y así, en esta atrancada tesitura, transcurrió la mitad de la prueba, enfrascados como estábamos, unos y otros, en no perdernos de vista.
Así fue la mayor parte de la travesía hasta que hubimos cartografiado, del concello de Monterrey, la mayor parte. Fue entonces, y en tornando a poniente, que el nuevo rasante se desenmascaró.
El trato, una vez desvelado el truco, lo inclinado del asunto, ya por narices, iba a consistir en reservar fuerzas para la vuelta.
Un regreso inimaginado e inimaginable, convertido en procesión de almas en pena, entregadas al flagelo, extenuadas hasta los imperdibles, que dio al traste con los delirios eldoretianos de la mayoria y con los motores de no pocos pilotos experimentados, causando tremenda congoja, helándole la sonrisa a la mismísima Jack o’ lantern, omnipresente también en este páramo, y dejando un reguero de pulsómetros aburridos de pitar.
Hipotecada, como quedó la competición desde un principio, y con el principal del glucógeno a deber, el interés de la misma se redujo a la mera supervivencia. A como diría el gran sabio naturalista Félix Rodríguez de la Fuente, el amigo Félix; adelantar y no ser adelantado.
En resumidas cuentas la carrera en si fue toda un sofisma, un falsísimo llano en una impostada planicie, eterna por lo contumaz del gregario planteamiento colectivo, y fugaz en los garmines y en el medallero personal de cada uno.
Si bien, ocasión como ninguna para poner a prueba el pundonor y la gallardía frente al escrutinio de nuestros difuntos y antepasados, testigos en este día de esta generación que no conoció los tercios de Flandes, ni aquellos la costiña de Canedo.
Yo tuve la… Iba a decir la decencia, pero diré más bien la indecencia de rematarla con un ominoso sprint. Ominoso, por lo indigna de esta suerte, no por la casta y bravura de mi oponente, desigual en ventaja por las partidas de nacimiento, archirrival, por usar el palabro de moda, pero también por lo enraizada de nuestra porfía. Ambos, más allá de lo que hubiesen dictaminado los bolígrafos de los del color de punta fina, fuimos víctimas de esta lotería del running, que se resiste a premiar por igual a los que no corren muy distinto.
Allí mismo, y como colofón a otro palizón dominical desaforado, ya no hubo fuerzas para más. Un sorbo al agua, un mordisco a las Jalys y un chante a una manzana recién salida de la cámara frigorífica en plena temporada de manzanas. El pastelito… el pastelito servirá para recordarnos al día siguiente, que aunque en esto del running los placeres gastronómicos sean el más horrendo de los pecados, en un deporte en el que siempre, no solo en halloween, nos dan calabazas, debimos esta vez, por una vez, haber elegido el dulce.


Copyright with permission of Matogrossian Features Syndicate© 2014


Gracias a Limiactiva por una preciosa carrera y una excelente organización. Angel

Homo homini gallicus canis
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Mér, 12 Nov 2014, 16:53
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

No me lo puedo creeeer!!!

Vamos de terceros, de tercerooooos!!!

No será gracias a mi contribución, eso está claro. Disimulando Silbar

Pero es que gnomo0 se está saliendo. Ahora mismo de no ser porque está en segunda iría de segundo absoluto solo tras Pablo1969, que pasada Abraiado Aplauso Aplauso Aplauso Aplauso

Y tiojuan y nandopr muy bien, del capi no me sorprende nada y eso que parece que corre más fuera de Galicia que al lado de su casa Ríndose . Los que no estamos dándo la talla somos los "Ribeiros". Bueno ABELLAS un poco.
Papa-Léguas y yo nos estamos echando a perder. Deberíamos cerrar el hilo, que parece que se nos van las fuerzas escribiendo.
Madre mía, por encima de los Afiadores Mr. Green Bailar (espero que ningún afiador lea esto... Silbar )

Homo homini gallicus canis
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 12 Nov 2014, 18:20
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

¿Ese Gnomo es nuestro gnomo0?
¡Tremendo!
Yo por si acaso lo tomaré con cautela no vaya a ser que al final Admin o alguien nos acabe aclarando el malentendido.
De todas formas ya vi a David muy metido en harina en Cuntis.
¡Qué debut en el circuito!
El año que viene se nos va a uno de los grandes fijo, Irmandiños como poco.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
novoa_run

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/07/11
0 Carreiras
1264 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 13 Nov 2014, 0:33
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)



Por cierto, impresionante la crónica de la carrera de Monterrei Aplauso Aplauso Aplauso Aplauso
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Xov, 13 Nov 2014, 17:25
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

cachada... Avergoñado


Hay que presumir un poco mientras se pueda, que para el mercado de invierno al tucán lo van a declarar transferible.

Homo homini gallicus canis
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Ven, 14 Nov 2014, 13:24
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Hoy a partir de la 16:00 ya entregan dorsales del San Martiño.
Se admiten encargos. Silbar

Homo homini gallicus canis
tiojuan

Foreiro Senior
Foreiro Senior
3/10/11
0 Carreiras
807 Mensaxes
Cambados
Respostar citando Envío Sáb, 15 Nov 2014, 10:57
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Hola chicos, este año no corro la S Martiño, de S Sebastián me traje un resfriado que no soy capaz de curar , estoy flojo y sin fuerzas, no estoy para correr.
Lo siento chicos, este año no nos vemos por vuestra tierra. Un abrazo.
Vais a tener que cambiar de capitán.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Sáb, 15 Nov 2014, 12:27
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

tiojuan escribió:
Hola chicos, este año no corro la S Martiño, de S Sebastián me traje un resfriado que no soy capaz de curar , estoy flojo y sin fuerzas, no estoy para correr.
Lo siento chicos, este año no nos vemos por vuestra tierra. Un abrazo.
Vais a tener que cambiar de capitán.

Lástima, Capi.
De todas formas, por si acaso mañana te levantases con el cuerpo con ganas de verbena, te podemos recoger igualmente el dorsal.
Yo la verdad, no sé que os da Donostia... Con lo bien que se puede hacer la kale borroka en el San martiño...
Disimulando Disimulando Disimulando

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Dom, 16 Nov 2014, 13:23
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Antes de empezar la carrera



¡Que pestazo a Reflex! Satisfecho


En la meta...



El horror, el horror... Muerto

Homo homini gallicus canis
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Ven, 21 Nov 2014, 17:45
Asunto: Re: Albariño-Ribeiro Runners (14/15)

Ya casi ha pasado una semana del San Martiño y es el momento de hacer una reflexión fría y ponderada de mi actuación personal.

Despues de casi dos meses de una preparación espartana, un resultado de 44:08 neto, más de un minuto de mi mejor marca en la prueba, y un puesto 1100, también lejos del objetivo histórico de permanecer entre los mil primeros, representan un absoluto fracaso.
Una vez pasada la excitación propia de la carrera y asimilado que a corto plazo no hay carreras significativas para desquitarse, es pertinente reconocer el problema y tomar las medidas oportunas para averiguar que falló y replantear futuros entrenamientos.

Tal vez el modelo matogrossiano de rendimiento deportivo este obsoleto y haya que darle carpetazo. Pensando

Homo homini gallicus canis





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos