Foros ›
Autor
Mensaxe
Admin

Adm
Adm
7/11/03
1 Carreiras
3129 Mensaxes
Galicia
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 8:11
Asunto: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Por tercer año consecutivo os animamos a todos a participar en el concurso "Las Crónicas de la Vig-Bay", donde cualquier participante (corredor o público) puede narrar su experiencia en esta magnifica prueba que discurrer por las localidades de Vigo, Nigrán y Bayona.

Este tema es sólo para las crónicas, si quieres escribir sobre otros aspectos de la carrera, usa el tema general de la Vig-Bay

Ediciones anteriores
Año - Ganador - Enlace
2009 - Poeta - Leer todas las crónicas del 2009
2008 - MC6620002000 y Wottle - Leer todas las crónicas del 2008

Las Crónicas de la Vig-Bay 2010

Participantes
Cualquier participante en la prueba (como corredor o público) que lo desee.

Inscripción
No es necesaria, simplemente escribe la crónica en este tema.

Cuando escribir la crónica
Entre el lunes 12 de abril y el miércoles 21 de abril, ambos inclusive.

Votaciones
Sólo podrán votar aquellos usuarios de Correr en Galicia registrados antes del 11 de abril de 2.010.
El periodo de votación va desde el jueves 22 de abril al miércoles 28 de abril, ambos inclusive.

Premio
La crónica que obtenga más votos será publicada en la portada de Correr en Galicia el 29 de Abril.
jesusb

Maratoniano
Maratoniano
11/05/07
2535 Carreiras
6615 Mensaxes
Ferrol (Coruña)
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 10:21
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Sugerencia: publicar también la otra crónica " Finalista " o mejor dicho, la segunda en votos.

saludos,

www.facebook.com/jesus.bernalgomez
maRKis.puga

Maratoniano
Maratoniano
14/10/08
0 Carreiras
313 Mensaxes
A Estrada
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 12:37
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Os dejo mi crónica/sufrimiento en el siguiente enlace... ^^

estoupados.blogspot.co...risas.html

mil gracias y empezando a recuperarme del palo de ayer, saludos y sonrisas!!!!
chancletas

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
28/02/10
0 Carreiras
179 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 14:12
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Hola,

Soy un poco nuevo por aquí, pero dejo este enlace para si alguien quiere leer la crónica de mi primera Vig Bay

pedalesdafonte.blogspo...fecto.html


Gracias.
BARGUI

Novo foreiro
Novo foreiro
12/04/10
0 Carreiras
2 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 16:28
Asunto: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Bueno, en pocas palabras, la experiencia de mi primera Vig-Bay y mi primera media ha sido simplemente FRUSTANTE. Sé que no estaba muy bien preparado pero si un par de semanas antes de la prueba me meto un viaje de esos de patear, pillo un catarro que aún no he soltado, le dedico a otros deportes más de lo debido... y con el calor que hacía el domingo pues ya se sabe.
Bueno, comencé la carrera cumpliendo mi pequeño-gran objetivo, ir entre 5:20 y 5:30, fui bastante bien hasta el kilómetro 9 en el que me dio una pájara impresionante (encima justo cuando el terreno se pone favorable) ahí empecé a decaer hasta el Km 18 donde ya me paré y fui hasta el final a trompicones. La verdad es que en esta carrera sufrí demasiado y creo que eso no es bueno (véanse los corredores que han sido atendidos durante y al final de la prueba). Esto me ha hecho pensar si merecerá la pena tanto sufrimiento y bueno, todavía lo estoy pensando porque el dolor de piernas es mayor hoy que ayer. Al final mi tiempo fué de 2:15 que aunque se que no es lo importante, estuvo muy lejos del objetivo que llevaba.
Por cierto, el entrenamiento psicológico se me antoja muy importante ya que hasta el Km 17 fuí acompañado y alentado por un compañero y amigo (Mingoos) que sacrificó su carrera por ir conmigo (y que no me parara), así fué que cuando logré que me abandonara "a mi suerte", él fué como un cohete el resto de la carrera y yo sufrí mis peores momentos.
Resumidamente esta ha sido mi primera media maratón y realmente espero que no sea la última aunque sólo sea para quitarme esa espina que tengo clavada.
Un saludo y por cierto un 10 para la organización, para el público y para todos esos corredores solidarios que ayudan en lo que pueden a sus compañeros. GRACIAS



p1000597.jpg
Descrición: En la foto soy el de la derecha y mi "salvador" Mingoos el de la izquierda
Nome do arquivo: p1000597.jpg
Descargado: 5648 veces
MANUELPUA

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
10/05/09
50 Carreiras
164 Mensaxes
O Carballiño
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 18:44
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Crónica Vig-Bay

Una semana y media lesionado de un tobillo, estaba a bastante buen nivel con tiempos de 4.30-4.40 antes, entrenamiento 3 días antes de la carrera: 1h y poco, pienso ¡voy seguro! que nunca fui y es la mejor
carrera del año, alli me planté todo ilusionado en la salida con los dos tobillos vendados, ni siquiera oí el pistoletazo con la cantidad de gente que éramos, vaya solcito me da a mi que va a hacer algo de calor, pensaba; la vuelta de 3km por Samil
genial, hasta me decía que tenía que aumentar el ritmo ¡voy despacio! (de esto me acordaría posteriormente) primera entrada hacia O Vao bien, buen ritmo, primer agua importante, esponjas también, incluso manteniéndolas durante 1km para ir echando poco a poco (esto también cambiaría considerablemente) y llegamos al kilómetro 10....pregunto al de al lado ¿tiempo? 53'que buen tiempo le digo todo animado, pensando que voy a acabar en 1h 45', de repente empiezo a notar
como la falta de entrenamiento se empieza a notar en mis piernas pesadas,,,,,, de repente sobre el kilómetro 15 en Playa América ya con muchas ganas de parar oigo a un 'simpático' Guardia Civil de Tráfico decirle al de detrás mía: " buff me acabo de tomar un cañita fría con un pincho de tortilla" .... aún no se como no le dije nada, me imagino que
por el calor y las pocas fuerzas, de repente en el kilómetro 16 paro, no puedo más....la gente adelanta, amigos animando los no conocidos también pero pienso en dejarlo y pienso "para eso corrí 16 km?¿?" en vez de al principio me bebo el última agua de golpe y cojo 2 esponjas para echármelas por encima inmediatamente, veo a un corredor sentado con los servicios de urgencias con la boca abierta mirando para arriba y echándole varias aguas por encima y me entra un poco de repelús y me
acojono, ando 500m y corro otros 500m, de repente llega el km 18.....diosss si no puedo mas!! la gente dice ya estáis en
Bayona...si si salta otro .. en el término municipal....ni tenía fuerzas para decir nada.....km 20 y pico pasan en bici 2 hombres diciendo: "2 horas 2 minutos" y yo pfffff vaya récord..... corro un poco mas pero también paro porque lo del escaso entrenamiento se nota, llegada a meta.... no,... todavía no es este panel hinclable.....es el del fondo (son 100m
pero me parecieron 1 km) llegué por finnnnn 2h 11' cuando la otra media había hecho 2h, me dá igual por lo menos con este calor acabé,,, tardé unos 15 min en llegar a la comida entre apoyarme en un banco, sentarme en el suelo,estirar y volver a ser el mismo; reencuentro con los compañeros y descanso ¡hasta el año que viene!
osroba

Foreiro infantil
Foreiro infantil
24/08/09
0 Carreiras
58 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 19:40
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

La verdad, a mi también me cogió por sorpresa el calor.
Aunque vengo de Barcelona y por aquí ya hay varias semanas que estoy entrenando con calor, lo vivido ayer en Vigo fue algo extraordinario.

Aún así, conseguí mi objetivo que era acabar en torno a 1:30.

También me resultó extraño ver romper a tanta gente y tan temprano (ya en el kilómetro 12 he visto a gente ir andando).

Respecto a la organización un 10, y tal como se comenta, quizás falta algo de sensibilización por parte del corredor a la hora del avituallamiento después de meta. Yo vi a gente con cajas con yogures y kiwis y como no sabía nada supuse que eran algunos VIPs pero ahora ya veo que también en este mundillo hay gente para todo. No lo entiendo si nosotros mismos sabemos lo que se sufre para llegar a meta para que luego no tengas ni agua. Espero se pueda mejorar en el futuro.

Tenéis una crónica más extensa en mi blog:
oscarrdez.blogspot.com...g-bay.html

oscarrdez.blogspot.com
safardatxo

Multimedia
Multimedia
10/12/06
0 Carreiras
4783 Mensaxes
vigo
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 21:06
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Perdon se a cronica se alonga
Cronica da miña millor "peor" media maraton
Ai un ano debutei no medio maraton coa Vig-Bay,e despois de aquela,dixen que milloraria o tempo o ano seguinte,logo caeron a media de Vigo e a Media de Pontevedra con MP:2:05:33 ( e o que ai) a cal queria superar este ano,pero por unha causa ou por outra este ano apenas corrin e menos adestrei,a miña primeira toma de contacto foi a Interrunning,cunhas sensacions fabulosas,logo viu a 10km do Cuvi,con molestias nun pe que me fixo parar,na de Padron as molestias forn tales que os 10minutos xa queria abandoar,pero a gran Tara,convenceume de que non e asi o fixen,a acabei pero moralmente mal
O dia seguinte tras un CARMA dominical sen molestias con LinkinPark pola area de Samil,as sensacions xa eran millores,so quedaba unha semana e queria apurar cada dia pra adestrar,pero o domingo pola tarde chegou a "bomba",tras 7 anos e medio e 3 e medio de convivencia,a miña moza me deixa,deixame tocado,pasome 3 dias sen comer e apenas beber,solicito axuda sicoloxica xa que non me via con forzas de superalo,pero a gran axuda de LinkinPark e Fifthelement,fixeronme sair adiante e intentar disputar a VigBay,pra mais inri,o martes vou o dentista e deixame unha moa a media reconstruccion ata maña dia 13,e a dor e incrible,teño todo en contra pra VigBay:
Molestias no pe,molestias na moa,a dor da separacion e a inxesta diaria de antidepresivos e pastillas pra durmir
Chega o sabado,non corrin nada en toda a seman,pero tou contento,como se fora a a miña 1ª MARATON (asi a sentia),pola noite por respeto a carreira e a temperatura decido xear pasta e beber abundantemente 2L de isotonica,as 23:20 pra cama pra levantarme as 8
CHega o dia da carreira,tou nervioso,foto Kedada,foto do CARMA e coller posicion,ou sexa atras de todo
Arranca a carreira,tardo 3 minutos en pasar pola saida,antes de chegar a 1ª viraxe de samil,decido parar a mexar,era o momento,tras facelo,reincorporome a parte traseira da carreira,despidome de Tara e tras uns minutos,ZAS! pinchazo na espalda,Evidentemente veñome abaixo,pode ir algo peor,tiro para adiante,lento pero seguro,subo o lagares lento,pra non forzar o pe,xa que a dor soe ser en subidas,falo un rato curto con Xan de ris e sego para diante
Chego a costa de Canido,xa o tiña pensado,boto freo e a andar,non vael a pena forzar o pe por 30",no cumio sego correndo,sego o meu ritmo e vou xenial,disfrutando da carreira,adiantando a xente,animandoa,que non decaian os animos,chego a praia america,a calor xa e abafante,vou ben,pero xa noto certo cansanzo,non kero caer derrotado,e sigo correndo,na subidiña o final de praia america hacia Ramallosa,o pe molestame ¡Agora non,por favor! a dor pasa e chego a Ramallosa,ali recibo animos duns coñecidos (gracias TOÑO E EVA) eda moza dun compañeiro de traballo,a xente corea o nome do dorsal e me crezo,xa esta feito,pero empeza Sabaris,o sol cae a plomo,empezan a soar as ambulanzas,e empezo a ver a xente no chan,o panorama asustame e tras un pequeno flato,decido parar un chisco a andar,quero chegar enteiro,nese intre aparece LinkinPark,dame folgos,animame,dame Powerade e un gel,sigo pra diante,mais corredores no chan,moralmente xa vou tocado,pero a meta esta a 1km e medio,sego correndo,no ultimo avituallamento decido andar un pouco e hidratarme ben,chego a gasoliñeira e unha corredora do Alejandor Gomez no chan (logo chegou a pe a meta,noraboa)decido facer un ultimo esforzo,a falta de 400m dame un calambre na perna esquerda,so quedan metros,animanme os meus pais e vexo o crono:
2:21:53,paro a respirar e choro de alegria,conseguino,rematei a miña MARATON particular,tou derreado,pero co avituallamento alivia todo o cansanzo
Volta pra Vigo,ducha e comida post VigBay co CARMA,Admin e agregados cunha boa sobremesa
Doulle gracias a Julian Bernal (que DEP) polo seu exemplo de superacion
A Pedro Nimo polo exemplo que me deu en Berlin a non abandoar por moi mal que este,ainda que a factura sexa cara
A Tara,miña heroina e gran amiga
A Tartarugo,por axudarme en moitos momentos de carreiras
O CARMA enteiro por ser como son,unha xente estupenda
A miña familia por axudarme nestes momentos
E a todos aqueles que onte,animaban sen parar o paso dos corredores
Sinto, a lonxitude do texto
Saudos!!
Beauvais

Maratoniano
Maratoniano
1/09/08
234 Carreiras
8104 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 12 Abr 2010, 21:31
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Podeis leer mi crónica bajo el título La Vig-Bay acalorá en el siguiente enlace:

cronicasdelcarma.blogs...alora.html

cronicasdelcarma.blogspot.com/
www.facebook.com/home....6312823999
www.facebook.com/home....0742123559
Oki.Pardo

Novo foreiro
Novo foreiro
20/10/08
0 Carreiras
27 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 13 Abr 2010, 9:30
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Una debacle y una lección aprendida:

Quiero empezar mi crónica expresando mi más sincera admiración a la organización y voluntarios de LA MEJOR CARRERA DE GALICIA, con mayúsculas (bajo mi humilde opinión), y con todos mis respetos a otras carreras que también son buenas.

Sábado día 10: Nos desplazamos desde nuestro Lugo natal, siguiendo el guión que tan buen resultado nos dio en nuestra primera Vig-Bay (año 2009), mi hermano Javi, Mingos, Bargui y yo mismo con nuestras respectivas familias (mi hermano José se tuvo que perder la cita con el asfalto, ya que el futbol malogro su rodilla derecha). Nos alojamos en el mismo hotel, paseo, solecito, cervecita, cena y parecía que todo me salía bien ya que el Barça volvía a “chorrear” al Madrid en su propio feudo. Una vez rematado el partido, al sobre a dormir, el año pasado con los nervios de mi primera media no pegue ojo, y este año al contrario dormí como una piedra.

Domingo día 11: 8 de la mañana, suena el despertador me levanto, desayunamos (bien por cierto), después de algún retraso de cierto amigo que se levanta por la hora de canarias y después de unas risas a su costa nos encaminamos a la zona de salida, a dejar a buen recaudo nuestras pertenencias en el guarda ropa, y a ver a Paula y a Alejandro Gómez, patrón y presidente del nuevo club al que pertenecemos desde ahora la pandi, (por cierto un tio espectacular, amable, afable, agradable, campechano (como el Rey), etc... y dueño cualquier calificativo bueno que te pueda pasar por la cabeza), después de hacer la foto con nuestros nuevos compañeros de equipo, llega la salida.
Es inevitable que si has corrido una carrera alguna vez en la segunda pretendas mejorar, pues este fue mi gran pecado, el año 2009 como ya escribí fue mi estreno, con un tiempo de 1:41:49, y este año pretendía mantenerlo como mínimo. Nos colocamos en nuestro cajón y salgo con Javi (mi hermano), hacemos Samil a buen ritmo sin forzar mucho con un ojo vigilando nuestro fore-runner, corría ya el km 5 y la ambición de mejora de Javi, acabo minando mi ritmo, y de dije que se marchara que nos veíamos en Bayona, continué solo y a un buen ritmo 4 km más, pero a partir del 9 comenzó mi calvario, oh oh! que les pasa a mis piernas? las piernas empiezan a no ir bien siento molestias en todas partes, ya no me llega la hidratación a nada, pienso hasta en beberme las esponjas, entonces empiezo a ver gente que se para y cual es mi sorpresa que alcanzo a Javi en el km 10, andando y con una cara desencajada que se tenía que parecer mucho a la mía en ese momento pero que no se bien porque no pare como él y continué corriendo después de animarlo y espolearlo para que viniera conmigo, a lo cual no me hizo ni caso. Sigo mi vía crucis, y me encuentro en el km 14 a un compi de trabajo que también estaba roto, lo animo y me acompaña un km y pico y se me para ya que sus piernas le aconsejaban no seguir, pues me vuelvo a quedar solo y lo peor es que si del 10 al 17 lo pasé mal, del 17 al 21 me “arrastre”, solo con la cabeza y pensando a falta de 3 no se para, y después a falta de 2 no se para y en el ultimo no paraba de repetirme, coño no habras corrido 20 para parar en el 21, locura por mi parte, ya que impresionaba ver compañeros runners, tirados en el asfalto y atendidos magníficamente por sanitarios y protección civil. Pues llegue a meta, mal pero llegue con 1:54:05 (tiempo neto), y con mucha rabia por haberme fallado a mi mismo, pero con la misma o más grande satisfacción que el año pasado.
Bueno espero quitarme este mal sabor de boca el la del año 2011, en la cual prometo, entrenar más que este año, pero no prometo esforzarme más en carrera, ya que el esfuerzo de este año ha sido casi el mas grande de mi vida de atleta.
Un saludo a todos.

Oscar.
moloko

Novo foreiro
Novo foreiro
1/11/09
0 Carreiras
4 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 13 Abr 2010, 10:35
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

DIARIO DE UNA MEDIA MARATON
Me levanto a las 7:30 de la mañana, he dormido bien, desayuno bien, me relajo un poco antes de salir hacia Samil. El día amanece soleado y parece que va a ser caluroso, mala señal, porque el entrenamiento se ha hecho todo con frio y lluvia.
El dolor en el abductor de la pierna derecha sigue ahí, antes de salir de casa le aplico antiinflamtorio.
Comienzo con la hidratación justo antes de salir de casa, en torno a 1,5 horas antes de la carrera.
Llego una hora y quince minutos antes para encontrar sitio donde aparcar y entregar la ropa en el guarda ropa. Después me encuentro con los compañeros de equipo.
Comenzamos a calentar cuarenta minutos antes de la carrera, en torno a quince minutos, después unos pequeños estiramientos.
Parece que el dolor con el calentamiento ha desaparecido, pero todavía estoy con la mosca detrás de la oreja porque el musculo puede romper en cualquier momento.
Salida a la hora prevista, salgo bien, cojo el ritmo enseguida, adelanto a varios corredores, no controlo el tiempo en los dos primeros kilómetros, parece que todo va bien, voy con el grupo de cabeza, la pierna se comporta y no noto molestias.
Controlo el tiempo por primera vez en el kilómetro tres (10´17´´), demasiado rápido, pero voy bien, sensaciones buenas, vuelvo a controlar en el cinco, después de subir el primer repecho (17´30´´), voy a una media de 3,5 el kilómetro y las sensaciones son buenas, bebo agua, muy poca (puede ser el primer error). Mi pensamiento es primer cuarto de carrera pasado sin problemas, es increíble pero lo que me sigue preocupando es el estado de mi pierna derecha y si va a aguantar.
Sigo adelante, remonto más posiciones, paso el segundo repecho y llego al kilómetro siete (25´), la subida ha pasado factura, llego al 7,5 donde están las esponjas, me refresco, empiezo a notar el calor, miro hacia delante y veo lo que llega ahora, hasta el 10,5 todo subida y que calor hace.
Comienza lo duro, me arrimo a las zonas donde todavía da la sombra para no tener tanto calor, parece que voy subiendo bien, aunque en el ocho el crono a marcado 29´ son cuatro minutos el último kilómetro, lo achaco a la subida, sigo hacia arriba, me ha cogido un compañero, me pregunta a cuanto voy, le digo que a 1 hora 15 minutos, pero que si seguimos así es para 1 hora 13 minutos, nada más lejos de la realidad. El me dice que el ritmo es bestial, que en el diez deberíamos descansar un kilómetro, yo le digo que lo llevo bien.
Llegamos al diez (36´30´´) el tiempo se me ha ido a la mierda, tenía que haber pasado en menos de 36´, esto no marcha, bebo agua, parece que voy bien, pero es entonces cuando cambia todo, no puedo seguir el ritmo del compañero, de repente he notado como me invade la fatiga, no sé que pasa, empiezan a pasarme más corredores, voy sufriendo muchísimo. Llego al once no se que tiempo marco, lo que si se es que me están cogiendo muchos corredores, trato de seguirlos pero no aguanto ni cien metros detrás de ellos. Creo que esto me hunde psicológicamente.
Llego al doce (44´), voy hundido, pienso en que tengo que aguantar hasta la playa América, a ver si me puedo recuperar en la bajada y bebiendo algo de agua en el quince, pero todavía quedan tres kilómetros para eso. Sigo perdiendo posiciones, esto me hace tanto daño como el calor que hace. Noto las piernas pesadas, incluso noto malestar en el estomago, la boca esta seca, no tengo saliva, ahora ya no me acuerdo del dolor de mi pierna derecha. Ya no miro el crono, prefiero seguir y que sea lo que sea, voy con la cabeza agachada mirando al suelo.
Poco antes de la bajada hasta playa América, me animan, me coge otro compañero y me anima y trata de llevarme, voy un rato con él, justo hasta el quince (55´32´´) ahí me deja, no puedo seguirlo, además me siguen pasando otros corredores.
Todavía quedan seis kilómetros, estoy hundido psicológicamente, esta claro que cuando la cabeza no va, lo demás tampoco, y mucho menos las piernas.
Parece que el agua que he bebido ha hecho efecto y noto algo de frescura, eso me anima, incluso parece que voy reduciendo la distancia con los de adelante, trato de animarme, miro hacia la línea de meta, que se ve adivina desde donde estoy, parece mentira que hasta allí todavía queden cinco kilómetros.
Llego al dieciséis, ya no miro el crono, aunque este tramo lo he pasado un poco mejor, pero solo es un espejismo, la fatiga vuelve y vuelve mucho más fuerte, por primera vez pienso en abandonar, voy de nuevo seco, la cabeza solo piensa en lo que queda, que va a ser un infierno, sufrir por sufrir.
Kilómetro diecisiete, ya llevo más de una hora corriendo, quedan cuatro kilómetros, no son muchos pero es un mundo en el estado en el que voy, la gente me anima: “venga campeón que ya queda poco”, “venga que ya esta hecho”. Enrabietado solo pienso en que se pongan ellos a correr y yo animo, desde luego que desagradecido soy, pido perdón por ello, pero como ya he dicho la cabeza no va. En el 17,5 de nuevo esponjas para refrescarme, cojo una y me la escurro toda en la cabeza, trato de coger otra pero no puedo. Ahora la sensación es que no voy a llegar, que me voy a caer en cualquier momento.
En el dieciocho veo a un compañero de los buenos (aquí todos somos buenos, desde el primero al último, porque hay que tenerlos bien puestos para hacer esta salvajada), va hundido igual que yo. Lo alcanzo y voy con él, nos acompaña un espontaneo del publico que parece que conoce a mi compañero, nos va marcando el ritmo. Un poco más adelante veo a otro corredor que se ha parado, entonces el pensamiento de abandonar me viene a la cabeza más fuerte que nunca, pero es ahí donde aparece una cosa que se llama orgullo, el orgullo de los cojones, siempre tocándome las narices, hay que acabar como sea, aunque te tengan que llevar para casa en ambulancia. Pienso que ojala me diera un tirón o un calambre y tuviera que abandonar, aunque sé a ciencia cierta que ni por esas abandonaría, seguiría arrastrándome hasta la meta, el orgullo. Mis temores de antes de la carrera, el que pudiera romperme, se han convertido en mis amigos, en el fin de mi sufrimiento.
Pasamos el diecinueve, ya solo faltan dos, cálculo que serán unos ocho minutos corriendo, me parece un mundo, solo pienso en que en el veinte vuelven a dar agua, tengo que llegar como sea. Me sorprende que todavía no me hayan pasado algunos de los corredores que deje atrás al principio y que suponía que iban a estar conmigo, seguramente, esto será igual de malo para todos.
Por fin llego al veinte, cojo la botella de agua y casi me la bebo entera, escucho los gritos de la gente anunciando que viene detrás de mí la primera chica, me pasa muy rápido, ni siquiera hago el intento de seguirla. Estoy esperando a que el agua haga su efecto, de momento me pasa otro corredor, a este lo aguanto, no mucho porque todavía no veo la meta.
Por fin ahí esta, la meta, acelero, para llegar, incluso puedo coger al de adelante, eso me da igual, tengo que llegar, tengo que llegar. Se acabo, se acabo el sufrimiento, 1 hora 19 minutos y 33 segundos sufriendo.
Cojo la primera botella de agua que me ofrecen, el primer chico de los que recogen el chip me dice que se lo puedo dar a él o que si no más adelante, la expresión de mi cara debe de ser horrible, para que hasta él se compadezca de mí. Yo le digo que lo coja, que solo hay que cortar la brida. Sigo adelante, cojo otra botella de agua y algunas cosas más para reponer fuerzas.
totti

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
13/05/09
0 Carreiras
226 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 13 Abr 2010, 11:02
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Praticipo con una "media cronica" de esta media ..
estoupados.blogspot.co...a-que.html
ya vereis que no es exactamente una cronica total de la carrera ..pero me parecio acertado subirla

estoupados.blogspot.com/
rapatundas

Foreiro infantil
Foreiro infantil
27/08/05
0 Carreiras
84 Mensaxes
ferrol
Respostar citando Envío Mér, 14 Abr 2010, 19:32
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Un verdadero placer el poder leer estas crónicas.
No participé en la carrera, pero casi como si participara.


P.D. Por cierto, no colgar fotos tamaño pancarta...
asueto

Foreiro Senior
Foreiro Senior
17/09/09
0 Carreiras
546 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 14 Abr 2010, 20:22
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Ahí va mi experiencia de la carrera:

instantaneasdefondo.bl...g-bay.html

Saludos,
ardillita

Foreiro infantil
Foreiro infantil
6/09/08
0 Carreiras
61 Mensaxes
santiago
Respostar citando Envío Xov, 15 Abr 2010, 19:55
Asunto: Re: Las Crónicas de la Vig-Bay III

Hoy es 11 y estoy en la salida.Tan rodeada de gente pero me encuentro sola.
Busco y miro a los lados.
Sonrío : Oscar y Xil ya me acompañan.
Vicente se aleja.
"Nos quedamos " decimos. Es más prudente, hoy el sol aprieta.
Sudorosos pasamos el 4.
Mis sensaciones no son buenas.Ya otras veces me tiene pasado.
Se que "es normal, los depositos estan llenos y el cuerpo pesa"
!Bueno ¡ Pues ya se vaciarán.
Seguimos adelante y diviso la subida!Dios que pared¡
Alguién me dijo el año pasado ! Es llana¡
Llana....jaja
El 9 empezamos a bajar.Oscar se inquieta.Xil se queda
El 12, pienso en abandonar.
¿Qué hago aquí? ¿ Quién me obliga?
¿Para qué entrenaste si no? sigo adelante.
Llega el 15 , !Hey¡ , animadoras, agua y Bayona a lo lejos.....
Me dejo ir. No perdemos ritmo.
El 18. No puedo más. Xil me arrastra.
Miro a los lados. La gente en la cuneta animando, los retirados, las esponjas, y lo peor: Vicente
Nos miramos .Intuyo su maldita ciatica.
La portuguesa cerca. Que más da .Ya no siento las piernas, solo braceo.
el 20, el 21.Ya está.
Acelero con Xil. Oscar entra también.
Nos abrazamos.
Miro con tristeza hacia atrás y allá a lo lejos veo a Vicente andando.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos