Foros ›
Las crónicas del Coruña 42
Foros de debate / Carreiras Populares en Galicia
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Kurty

Experto no foro
Experto no foro
26/03/05
481 Carreiras
3720 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 17 Abr 2012, 15:54
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

fema escribió:

Me alegro porque casi todos hayamos cumplido nuestros objetivos, en especial por el compañero Gallego, que se quitara la espinita que tenía clavada desde hace 5 años y que el mediomaratoniano por excelencia del foro, Kurti, por fin pueda correr medias, de dos en dos.

Ojalá se siga organizando esta prueba y trataremos de estar en la salida, aunque con la maratón nunca se sabe.

Gracias por acordarte de mi fema, ya ves, quien me lo iba a decir. Pero como bien dices, era muy tentador tener un maratón al lado de casa y dejarlo pasar. Ahora más en frio la experiencia fue muy satisfactoria ya que hice una muy buena marca y no sufrí casi nada, lo que me deja un sabor agridulce, por no haberme exprimido un poco más, pero el 1er. maratón impone mucho respeto y más en las condiciones que lo corrimos.
Ahora a recuperar y a vernos en próximas carreras.
Un saludo.
BATCHOCO

Maratoniano
Maratoniano
9/02/11
54 Carreiras
3097 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 17 Abr 2012, 18:07
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Crónica de día glorioso…… y duro…….. y especial…….y no era ni martes ni trece, pero parecía …. (Abstenerse de leer los que tengan cansada la vista……… es un ladrillo tremendo…… ni que fuese Paultargat impartiendo doctrina….jejejeje)
Me suena el despertador de mi “iphone” en el hotel Meliá de Coruña, son las 5:30 del famoso día “D”, sin noticias de mi mujer y mi hija que duermen plácidamente en las camas de al lado….. después de dormir cuatro horas el día anterior ,pues hoy más de lo mismo…….. a mi edad y con estos nervios….. pero el bíceps femoral de la pierna derecha no me acaba de convencer (tocada desde la Vig-Bay), y presiento que va a ser una carrera muy larga……; Empiezo el ritual pre-competición…. voy en automático, al terminar, bajo a desayunar y primera sorpresa…. soy el primero en llegar…….. pero si son las 6 de mañana¡¡¡¡¡¡ me tomo lo de todos los días, experimentos los justos, aunque cambio el kiwi por un plátano, el camarero sorprendido por mi indumentaria (chándal de Corredores Populares Armada Ferrol) naranjito total, me dice que cuanto voy a correr? yo le respondo que una maratón o lo que pueda ……. y el me dice pero cuanto es eso? pues 42 kilómetros y……, pero ya no me da tiempo a decir más, empieza a jurar en hebreo …… "es que eso son muchas horas de corte de tráfico y yo no me había enterado" (como mucha gente…. algo a mejorar por la organización..) a lo que hago caso omiso (por dentro me digo, cabronazo, verdad que cuando juega el Depor no te quejas de los cortes de tráfico…… ajo y agua…… que es un p..o día al año….), luego empiezan a llegar más compañeros maratonianos (emiliocoruñaoruense me dijo que también estaba allí…una pena no habernos visto…) hay un silencio sepulcral …. a quién iban a ejecutar de los seis que estábamos desayunando?????? ….. subo a la habitación (mi mujer y mi hija siguen en off) y hago la última “suelta” en el pedazo de WC de mi habitación……. camino hacia la gloria……… pero la cosa empieza mal, chaparrón nada más salir del hotel…. será una señal???? puede que si, pero yo a lo mío, dirección “Plaza de María Pita”….. de camino veo a gente que lleva bastantes más horas de carrera (nocturna) que las que vamos a hacer nosotros en un ratito de nada……… llego a María Pita, me familiarizo con la llegada (porque si tengo que esprintar para ganar la carrera….) pregunto donde es el guardarropas y luego a la línea de salida a entregar dorsales a varios compis (Pablo Val y mi tocayo Santi Sanmartín) y con los de mi equipo (Inda y Ayose), además de charlar con varios amigos de Ferrol (Rula y sus colegas), seguidamente al guardarropas y voy corriendo a al foto-kedada……. por variar, llego tarde….. una más para la colección, pero logro coincidir con un compi del foro, que es de Ares (que me maten si me acuerdo de su nombre, pero me gustaría saber de él,), con Admin, Baoes, Zancadilla y los fieras David Couselo y VíctorAlvarez (creo que estaba con Quiquinho)….. pero ya casi es la hora y hay que echar el “pis del miedo”……. 08:29, por el medio del pelotón y con todas las dudas del mundo….. “Ay Manolete, si no sabes torear, para que te metes”….. pistoletazo de salida, no hay problemas en la misma, a coger ritmo, y dirección a la Casa de los Peces……. Jolinessssss con el viento, la cosa pinta regulete, por no decir otra cosa…., pero se va bien y luego viento a favor…. de cine…. charlo con Juanjo y le digo que la gente va escopetada, que me adelanta todo Dios y pienso que pueden pagarlo más tarde…… sigo a mi ritmo, saludo y doy ánimos a VictorÁlvarez y cruzo unas palabras con Xoixe…… pero no todo es bueno, pasando el Playa Club empiezan a caer cubos de agua, literalmente, viento para aburrir, para rematar con granizo (di gracias por llevar mi gorra blanca) …….. o sea, ahora pinta negro y queda la de Dios….., pero para…., así que seguimos al ritmo programado para hacer menos de 3:40 al final (sobre 5´05”/km), llegamos a la zona “maravillosa” del puerto, primer gel, y sensaciones un poco raras en la pierna derecha….. no creo que sea nada, cuando se caliente ya verán estos….. todo seguía según el guión previsto, de no sudar por el esfuerzo tengo que para a echar mi primer “pis-stop”……. 40” perdidos, pero los recupero como si nada…… primer paso por la salida (sobre 1:13), gente animando y mis chicas dándolo todo para darme alas….. voy de cine, pero siempre con cabeza fría que queda mucho…… volvemos dirección a la casa de los peces……. sigue el dichoso viento, y parece que cada vez hace más, pero hay que aguantar, se recuperará a la vuelta……… VictorAlvarez y yo nos volvemos a dar ánimos, incluso tengo fuerzas para animar a Pipe, que lleva algo de retraso conmigo……… pero llega el kilómetro 18 y la pierna derecha me da un serio aviso……….. que putada mi brigada…… en ese momento me doy cuenta de que es más que posible que no llegue a María Pita….. tantos meses de preparación para esto………no me doy por vencido, pero 5” más por km, e intento seguir con el objetivo “A” hasta la MM,1:49:51 o sea para hacer 3:39:42, pero llegando a la zona del puerto, donde tomo mi segundo gel, me doy cuenta de que no puedo ampliar la zancada sin riesgo de que me de un viaje la pierna, vaya mi..da, así que muy a mi pesar paso al plan “B”, menos de 3:45, bajo el ritmo otros 5”/km, y de paso hago la segunda y último “pis-stop”, ahora ya no intento ni recuperar los 40” perdidos……… las dudas me empiezan a surgir de una manera impresionante, pero me concentro en mantener la zancada y la respiración, sin pensar en nada más que el próximo kilómetro…….. pero es que queda un mundo¡¡¡¡¡, VictorAlvarez me vuelve a animar, pero yo sólo acierto a decir que voy jodido de la pierna y que no voy a llegar………. él insiste en los ánimos……. vaya crack……, llegando a la rotonda de Puerta Real, me empieza a dar problemas el gemelo derecho, será que hago la zancada corta y eso me repercute en el gemelo……… ya no sé si reír o llorar……. pero paso por segunda vez por la salida (sobre 2:27, jolines, pero si dentro de lo que cabe sólo he perdido 1´en 14 kms….¡¡¡¡¡¡¡) pero quedan 14 kms más…. un mundo para mi pierna…… la gente sigue animando con ganas y mis chicas más todavía, pero mi mujer se da cuenta de que tengo cara de sufrimiento y me pregunta como voy????? regular pero bien, pero que respuesta es esa???????, miento como un bellaco y aún encima mal……… patético…… me tomo el tercer gel, de estómago de 10, igual que de pulsaciones (hasta en lo más duro no pasé de 165 ppm) me encamino otra vez al vendaval dirección a la “maldita Casa de los Peces”……… todavía más viento y yo cada vez más tocado, pero lo peor viene cuando tengo el viento a favor…….. tengo que irme frenando porque me duele todavía más la pierna derecha y empieza también a cargarse la pierna izquierda………. así que bajo todavía más mi ritmo, supero a Ayose que va peor que yo, y le digo que me siga, pero va “cadáver” total, así que sigo concentrado en cada kilómetro…….no me vaya a ocurrir lo que a mi compi de equipo…… pero subiendo por el Playa Club, con todavía más viento de cara……. Impresionante……, voy tullido total……..me adelanta Pipe (dos maratones en 21 días, vaya crack), lo veo bien de ritmo y charlo con él unos segunditos, antes de decirle que siga que no puedo ni con mi sombra…… objetivo “B” muy complicado y me digo: ¿Qué más me da llegar en 3:45 o 3:50? lo importante es llegar……….. porque me dolería decepcionar a mucha gente que me apoyó todos estos meses….., así que continúo a duras penas, por Riazor más viento y sufrimiento (en estos sitios/vendavales giraba la gorra para atrás para que no me saliese volando……. parecía “Stallone” en “Yo, el halcón”), antes de entrar en la zona del puerto hay gente animando a tope y me vengo arriba……… un espejismo, sigo igual de mal y más lento a cada kilómetro…….. paso a plan “C”, sin problemas, cuarto y último gel……… más que nada por si aparece el tío del mazo y todo su séquito…. pero no hay señales de ellos…… no me extraña, al ritmo que voy (menos de 163 ppm) se cebarán en otros que vayan más rápido….. efectivamente………. como dijo alguno en el foro, la zona del puerto en la última vuelta eran las escenas de peligrosas de “The Walking Dead”……. corredores parados, entrando en los WC, acalambrados, otros bebiendo, tomándose el último gel milagreiro…… o sea un show….. me cruzo con el compi Pablo Val, tiene una cara de estar pasándolas mal no, lo siguiente, lo ánimo pero me dice que va muerto del estómago….. una pena porque se estaba saliendo…… yo a lo mío, a contar kilómetros……… poco más puedo hacer, dirección de vuelta de la rotonda del puerto se me empieza a hacer larga la carrera, las pulsaciones se me han subido bastante, sobre 168 ppm, y pienso, no creo que sea el dichoso muro…… es lo que me faltaba……. pero continúo concentrado, veo a lo lejos a Cabañes, será cabrito, si me dijo que iba a una sola vuelta……. que fiera y que grande, además me cruzo con Ayose y anpefi (si era él) van parados y tomando algo de beber y comer, ya no tengo fuerzas ni para animarlo, al rato me cruzo con VictorAlvarez, me sigue animando y me dice que lo voy a conseguir (y él también, me alegro muchísimo)…….. yo lo máximo que puedo hacer el levantar el dedo pulgar………… me pesan hasta los pensamientos…….., veo pasar hacia el principio del puerto a Santi Sanmartín bastante mal, pero creo que también lo va a conseguir, nos animamos como podemos, encima a los pocos metros un tío se cae redondo al suelo por calambres, dos buenos corredores/samaritanos se apiadan de él y le ayudan…….. yo no paro porque si no me van a tener que atender a mi también……. voy fatal de piernas, ya quedan menos de 2 kms y adelanto (si se puede llamar así…) a dos sufridores corredores que han tenido problemas y van andando (uno era de esprinters y el otro era uno de Ferrol que fue conmigo a clase en el instituto……. Jose, creo que se llamaba…… y se llama claro….jejejej) más adelante, a falta de un kilómetro otro se para a estirar y le digo que siga, que ya no queda nada, pero dice que no puede………jolines si me pasa a mi, pero en ese momento llegamos a la zona de más público, me crezco, creo que lo voy a conseguir………. incluso me tomo un poco de powerade en el último avituallamiento, voy sobrado de tiempo, o eso creo, he dejado de mirar el reloj hace varios kilómetros………. pues no voy tan sobrado, voy a tener que apretar en los últimos 195 metros……. hay que joderse……. cojo la rotonda de Puerta Real, alguien me ánima, creo que era Diegoep100, no tengo fuerzas ni para girarme, sólo pulgar en alto…… parezco americano…….jijiiij, me río pero me entran unas ganas de llorar que ni te cuento…….. entro en María Pita, la gente animaba a tope, pero yo ni tengo ganas de saludar, ni dar piruetas ni nada de eso, porque me está empezando a dar un pequeño tirón en la pierna……. y a falta de 20 metros……….. no puede ser…….. pero aguanto como un jabato y paso por debajo de la meta en 3:49:50 (neto 3:49:34), en ese momento me quito la gorra, que me a servido de cortina durante toda la carrera de la lluvía y para ocultar la cara de cadáver que llevaba desde el kilómetro 18…………… casi na……. entonces veo a mis chicas a los pocos metros y me entran unas ganas de llorar que ni en “ghost”, les digo que lo he pasado como un perro…….. y que aguanté como pude durante 24 kms, me digo y les digo que nunca más…….. que me ha llegado a lo vivo……….. que Santo Tomás, una vez y nada más……….. recibo ya en los soportales los ánimos de Pablo, Inda, Pipe y Cabañes, al poco rato, parece que ya me encuentro mejor, pero no tengo ni fuerzas ni para mantenerme de pie, y amenaza lluvia y el hotel queda a 20 minutos andando a mi ritmo……. o sea a 10´de una persona normal, me da pena no esperar a los compis que falta, pero es que la tensión me ha dejado vacio………. para colmo dicen por megafonía que Pedro Nimo no ha podido lograr la mínima Olímpica…….. no era martes ni trece, pero parecía………
Perdonar por el superladrillo, pero espero que os haya parecido algo ameno……….. todo es cierto y con mucho sentimiento, como dirían en gran hermano “Aquí todo se magnifica”…….. jejejejee, que gran verdad………. por cierto hoy ya estoy pensando en sacarme la espina de este maratón con otro maratón………… preferiblemente el de Coruña, porque creo que me lo debe……. Un saludo y salud …….

www.facebook.com/pages...4899516331

Correo equipo: corredorespopularesarmada @ hotmail.com
davidcouselo

Maratoniano
Maratoniano
6/10/11
65 Carreiras
1208 Mensaxes
Redondela
Respostar citando Envío Mar, 17 Abr 2012, 18:17
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

De ladrillo nada, BAT. Revivo las sensaciones con cada crónica. Me alegro de que a pesar del sufrimiento estuvieras en un sub 3:50.

Y ahora que lo pienso, si yo me hubiera ahorrado la meadita, habría estado por debajo de 5h. Jejeje.

Espero que el próximo año repitamos!
BATCHOCO

Maratoniano
Maratoniano
9/02/11
54 Carreiras
3097 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 17 Abr 2012, 18:44
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

davidcouselo escribió:
De ladrillo nada, BAT. Revivo las sensaciones con cada crónica. Me alegro de que a pesar del sufrimiento estuvieras en un sub 3:50.

Y ahora que lo pienso, si yo me hubiera ahorrado la meadita, habría estado por debajo de 5h. Jejeje.

Espero que el próximo año repitamos!

Gracias David, para el año más y mejor, paremos a hacer un pit-stop o no ....... jijiji, un saludo y a recuperarse del esfuerzo ..... yo, es increíble, pero muscularmente estoy bastante mejor que después de la Vig-Bay ..... aún así, tres semanas muy suaves ....

www.facebook.com/pages...4899516331

Correo equipo: corredorespopularesarmada @ hotmail.com
jackbuttler

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
31/08/11
0 Carreiras
249 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 7:18
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

BATCHOCO escribió:
Crónica de día glorioso…… y duro…….. y especial…….y no era ni martes ni trece, pero parecía …. (Abstenerse de leer los que tengan cansada la vista……… es un ladrillo tremendo…… ni que fuese Paultargat impartiendo doctrina….jejejeje)
...

El de Ares soy yo (me llamo Iago), aunque estoy viviendo en Coruña, mi hermano era el de la cámara de fotos que iba a correr el 10.

Es curioso lo de leer las crónicas de la gente y los sentimientos tan parecidos que se viven en situaciones así: nervios, dudas, esas molestias que tienes diseminadas por el cuerpo y que te preguntas si van a tirar por la borda tantos meses de preparación, etc, etc.

Muy buena la crónica. Aplauso Aplauso
Pipe

Mods
Mods
8/01/09
0 Carreiras
6294 Mensaxes
Ourense
Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 7:54
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

BATCHOCO escribió:
...entonces veo a mis chicas a los pocos metros y me entran unas ganas de llorar que ni en “ghost”, les digo que lo he pasado como un perro…….. y que aguanté como pude durante 24 kms, me digo y les digo que nunca más…….. que me ha llegado a lo vivo……….. que Santo Tomás, una vez y nada más...

Pues... ¿quieres que te diga algo?
Anota: día 15 de marzo de 2012, en pleno Maratón de Barcelona, allá por el km25 (sí... aún ni había llegado al 30 ni al 35 ni al final... y eso que ya había hecho uno, el del Miño en Ourense, y varios entrenos de 30 kms). ME DIGO que NUNCA MAS, que no vuelvo a ir a un Maratón en mi vida. Al acabar la carrera y coger el móvil, mando esa decisión por WhatsApp al grupo de mi familia, en total cuatro personas que lo recibieron por escrito.

Ya sabes el resto... 21 días después, Maratón de Coruña, disfrutando como no lo había hecho en Barcelona y llegando prácticamente en el mismo tiempo. Claro... ahora no pienso en el próximo, aunque sé que lo habrá, si Dios quiere.

Enhorabuena, has cruzado la meta que era lo más importante. Si vuelves a otro, seguro que podrás mejorarlo.

"El que no corre, vuela"

Esprintes Ourense
www.esprintesourense.es
BATCHOCO

Maratoniano
Maratoniano
9/02/11
54 Carreiras
3097 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 8:44
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Pipe escribió:
BATCHOCO escribió:
...entonces veo a mis chicas a los pocos metros y me entran unas ganas de llorar que ni en “ghost”, les digo que lo he pasado como un perro…….. y que aguanté como pude durante 24 kms, me digo y les digo que nunca más…….. que me ha llegado a lo vivo……….. que Santo Tomás, una vez y nada más...

Pues... ¿quieres que te diga algo?
Anota: día 15 de marzo de 2012, en pleno Maratón de Barcelona, allá por el km25 (sí... aún ni había llegado al 30 ni al 35 ni al final... y eso que ya había hecho uno, el del Miño en Ourense, y varios entrenos de 30 kms). ME DIGO que NUNCA MAS, que no vuelvo a ir a un Maratón en mi vida. Al acabar la carrera y coger el móvil, mando esa decisión por WhatsApp al grupo de mi familia, en total cuatro personas que lo recibieron por escrito.

Ya sabes el resto... 21 días después, Maratón de Coruña, disfrutando como no lo había hecho en Barcelona y llegando prácticamente en el mismo tiempo. Claro... ahora no pienso en el próximo, aunque sé que lo habrá, si Dios quiere.

Enhorabuena, has cruzado la meta que era lo más importante. Si vuelves a otro, seguro que podrás mejorarlo.
Gracias Pipe, esta claro que en caliente no se puede pensar muy "claro" y menos después de 42.195 metros......jijijiii, mejor hay que analizar tanto la carrera, como los resultados, sensaciones y próximos objetivos, a posteriori........ por lo menos un par de días después....... para tener una visión clara de lo que hemos realizado y de lo que queremos realizar en un futuro............. yo, como tú, no pienso ni a corto plazo en el próximo maratón, que espero que lo haya, y por supuesto que mi objetivo es bajar mi tiempo, aunque sobre todo disfrutar de esa día......... porque el día 15 no disfruté nada o casi nada............ sufrimiento del malo a tope........ un saludo y salud Pipe, espero que coincidamos en otras carrera muy pronto....

www.facebook.com/pages...4899516331

Correo equipo: corredorespopularesarmada @ hotmail.com
OSCAROURENSE

Maratoniano
Maratoniano
8/09/08
0 Carreiras
6676 Mensaxes
Ourense
Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 8:50
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Pipe escribió:
BATCHOCO escribió:
...entonces veo a mis chicas a los pocos metros y me entran unas ganas de llorar que ni en “ghost”, les digo que lo he pasado como un perro…….. y que aguanté como pude durante 24 kms, me digo y les digo que nunca más…….. que me ha llegado a lo vivo……….. que Santo Tomás, una vez y nada más...

Pues... ¿quieres que te diga algo?
Anota: día 15 de marzo de 2012, en pleno Maratón de Barcelona, allá por el km25 (sí... aún ni había llegado al 30 ni al 35 ni al final... y eso que ya había hecho uno, el del Miño en Ourense, y varios entrenos de 30 kms). ME DIGO que NUNCA MAS, que no vuelvo a ir a un Maratón en mi vida. Al acabar la carrera y coger el móvil, mando esa decisión por WhatsApp al grupo de mi familia, en total cuatro personas que lo recibieron por escrito.

Ya sabes el resto... 21 días después, Maratón de Coruña, disfrutando como no lo había hecho en Barcelona y llegando prácticamente en el mismo tiempo. Claro... ahora no pienso en el próximo, aunque sé que lo habrá, si Dios quiere.

Enhorabuena, has cruzado la meta que era lo más importante. Si vuelves a otro, seguro que podrás mejorarlo.

SOLO UNA COSITA :

TORAL DE LOS VADOS
17 JUNIO 2012
8:00
Pensando

Esprintes inde nai - ORT (Ourense Running Team)- El Equipo
Esprintes Ourense .- El club
La caña de España !
oscarunin.blogspot.com
esprintes.blogspot.com
juansinmiedo

Novo foreiro
Novo foreiro
21/03/11
30 Carreiras
14 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 15:47
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Era mi quinta carrera en esta distancia, y las cuatro anteriores (Sevilla, Oporto, Hamburgo y Ámsterdam) me habían dejado buen y mal sabor de boca. Sin duda la primera –Sevilla 2009- resultó la más gratificante, por aquello de ser el debut, no obstante y a pesar de finalizarla me quedó un regusto amargo por no haberla terminado en menos de cuatro horas, me quedé a un minuto y pico, a pesar de haber sufrido como un condenado por los calambres en los últimos diez kilómetros.
Valga esta introducción como base para lo que voy a relatar. Cuando escribo esta crónica me doy cuenta de lo idiota que puede llegar a ser una persona, qué importa un minuto más o menos, qué importa bajar tú anterior mejor marca, lo realmente gratificante es lo que se disfruta completando los míticos 42.195 metros.

El domingo en A Coruña todo comenzó con la misma rutina previa a una carrera; temprano despertar y desayuno, con la clásica visita al baño. A las 08.30 horas dispuesto con mi amigo Moncho a intentar bajar nuestra MMP. Los primeros kilómetros perfectos de ritmo y sensaciones, a pesar del viento y el granizo, quizá fue éste último el que provocó mi mal estado posterior. Cuando faltaba un km para finalizar la primera vuelta comienzo a notar malestar intestinal y se lo comentó a mi amigo. Acelero el ritmo hasta llegar a los WC, situados enfrente de la salida, en dos minutos estoy de nuevo con Moncho, aceleramos un poco y en cuatro km pillamos al grupito con el que íbamos hasta antes de mi parada. No vuelvo a tener molestias hasta completar la media maratón, pero mi ritmo ya no es el mismo, Ramón se va con el grupito y yo me voy quedando cada vez más, lo peor estaba por llegar.
Desde el km 25 comienza mi penar, noto nuevamente unas ganas tremendas de evacuar, cosa que hago al llegar, nuevamente, a la zona de la Marina. Cuando retomo la marcha comienzan los calambres en los gemelos, que me obligan a parar y estirar cada kilómetro, después protesta el isquiotibial de la pierna derecha, no tengo fuerzas, a pesar de haberme avituallado correctamente. El km 32 es mi tumba, abandono, y con ello el abatimiento en cuerpo y mente.
Me encamino hacía María Pita para esperar a mi compañero de fatigas y a otros conocidos, y es en el camino hacia la Plaza donde mi cabeza comienza a reflexionar, primero no asimila la situación de la retirada, y después cuando desde la línea de meta comienzo a ver entrar a todos los corredores y observo sus caras, la mayoría de sufrimiento, con un rictus inconfundible de euforia, entonces es cuando siento una enorme envidia, porque han conseguido su objetivo, que no es otro que cruzar la meta. Mi amigo llega destrozado pero con el objetivo cumplido, incluso es capaz de bajar su mejor tiempo.
La lección que he aprendido de esta carrera es que lo importante de una maratón es poder cruzar la meta y valorar lo que significa acabarla.
BATCHOCO

Maratoniano
Maratoniano
9/02/11
54 Carreiras
3097 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 17:21
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Buena reflexión final juansinmiedo: "La lección que he aprendido de esta carrera es que lo importante de una maratón es poder cruzar la meta y valorar lo que significa acabarla", la verdad es que las cosas se valoran en su justa medida, pasado el tiempo ...... con tu crónica, me doy cuenta de que tengo que estar contento por haber acabado mi primera maratón....... un saludo y salud compi y mucho ánimo

www.facebook.com/pages...4899516331

Correo equipo: corredorespopularesarmada @ hotmail.com
xoseavion

Maratoniano
Maratoniano
22/06/09
0 Carreiras
262 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 19 Abr 2012, 19:21
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

A preparación
Para mín, coma para todos vós, a carreira non comezou o 15 de Abril de 2012, ás 8:30 h, senón varios meses antes. No meu caso, non sen dúbidas por iso de correr unha segunda maratón na mesma tempada, comezou a principios de xaneiro. O meu obxectivo era o de mellorar as 2:53:20 que conseguirá en Valencia en novembro. Comecei a alongar as tiradas longas ata principios de Febreiro. Como me gusta fixarme obxectivos durante a preparación do maratón, decidín a principios de Febreiro suspender durante 3 semanas as rodaxes moi longas para coller un pouco de chispa e tentar mellorar a miña marca de 10000 m, a única que me quedaba por mellorar esta tempada. Total, que a superei en case 1 min na Interunning de Porriño,o mesmo día do meu 38 aniversario, a pesar de correr con principios de catarro e correr cunha mala estratexia, sen dosificar ben, de máis a menos. É marabilloso esta forma de facerse vello…
A miña preparación ía sobre rodas, pero aquí empezaron os contratempos. O pequeno catarro converteuse en afonía, tose e bronquite. Non puiden sacar a tose ata finais de marzo, que se converteu así nun mes “horribilis”. Incluso dubidei de correr a Vig Bay, a pesar de estar inscrito. Ao final corrina, pero non a tope (1:24:30).
En abril todo mellorou, pero xa non quedaba moito tempo para mellorar a 3 semanas da carreira. En contra do meu plan de adestramento, tentei aproveitar ata a última semana, que xa foi de moito repouso.
Tras dúas maratóns nas que cumprira os meu obxectivos sen pasar excesivas penurias, non sei por que xa me cheiraba eu que na Coruña ía coñecer a crueza da maratón. A historia da carreira xa a coñecedes: frío, choiva, sarabia e sobre todo un forte vento. Ao principio da carreira se vían e escoitaban caer as vallas, co medo de que algunha nos caese enriba... os conos no paseo marítimo de Riazor parecían os vasos da Güija movéndose pola estrada).

A miña carrreira
Na saída tocoume o caixón 2, cousa que aínda non entendo tendo unha MMP de 2:53:18 (que marca pedían para o caixón 1?). Esto descontroloume a carreira, xa que tiven que remontar ata o Km 5-7, que consolidei a miña posición nun grupo duns 10 corredores, pero estou un pouco cabreado comigo mesmo porque en ningún momento fun dono da miña carreira. A meteroroloxía non axudaba e obrigaba a correr en grupos (parecía ciclismo), así como a facer sobreesforzos. Este grupo resultou que ía a 2h50min, un ritmo que resultou ser excesivo. No Km 7, saraibada que me deixou frío, pesado e mollado. Cando pasamos a media en 1:24:40 xa me temía que o pinchazo era moi probable ... pero non sei se tiña moita opción que intentar manterme nese grupo e soñar con un sub 2:50. A outra opción era descolgarme e ... que pasaría? A vagar só contra o vento?. Decidín seguir e soñar... A este ritmo de 4/km cheguei ao principio da última volta (Km 29) e a partir de ahí a peregrinar e sufrir en solitario. Vento, os isquios que ameazaban con non seguir, o home do mazo pegando, corredores que te adiantan, pinchazo nos cuádriceps... eso é ao que me refiro cando digo que coñecín verdadeiramente a parte amarga do maratón, a parte que me faltaba por coñecer. A última volta perdín 5 minutos con respecto ás anteriores e cheguei moi baleiro en 2:55:01 neto e un tanto decepcionado Chorando .

A análise
Non puiden superar o meu obxectivo de MMP (2:53:18), pero agora xa podo dicir que son un verdadeiro maratoniano!!! Xa probei tamén o seu lado amargo. Na meta tiña gañas de chorar, pero non sei se tiven forzas para facelo. No meu primeiro maratón, en Oporto, chorei de alegría por rematar. No segundo en Valencia, corrín unha carreira perfecta e cheguei exultante de ledicia. Nesta de A Coruña chorei de esgotamento, impotencia, rabia, non sei. Ao principio non me gustou o sabor amargo da maratón, pero agora en frío estou moi satisfeito e orgulloso. En definitiva, que non estou descontento coa marca, nin moito menos co posto 48, de 956 finishers (5,03%). Tamén estou orgulloso de ter sido valente, tal vez ousado, e tentar agarrarme con forza a un grupo de atletas moi superiores, xa que cotilleando na clasificación da Vig Bay, comprobei que son atletas de 1:17-1:20 en media maratón. Ademais cheguei antes que algúns dos deste grupo, que se descolgaron antes ca min ou que se afundiron aínda máis ca min. Nalgunha parte do foro escribín que como dicía Sabina nunha canción "Que no disfruté, que no vuelvo más, Que no vuelvo más!". Agora penso que sí volverei a correla algún día, aínda que a competencia de atractivos maratóns é moi grande.

Un pouco responsable dun novo maratoniano
Non quero rematar o meu relato sen felicitar ao meu excompañeiro APF, que rematou a súa primeira carreira e primeira maratón en menos de 4h cuns corentaepico anos. O mellor é que me sinto algo responsable. Tras correr a niña primeira maratón en Oporto, díxome que el tamén quería correr unha maratón. Non mo tomei moi en serio, pero dinlle algún consellos e deixeille un libro. Ao pouco lesionouse, e eu expliqueille que podía comezar a disfrutar do running con carreiras de 10 Km, varias medias, bla, bla, bla. El dicía, “non, eu quero maratón”. Este curso cambiei de centro, pensei que o conto morrera, ata que recibo unha chamada de APF, que xa me vira inscrito, que el tamén estaba dende había meses, e que xa levaba varias tiradas de 30 Km … eu alucinando, pero el tiña moitas dúbidas de remátalo. Eu, con ese entrenamento, non dubidaba del, e así llo fixen saber por teléfono o día anterior á carreira. O día da carreira non tiven a ocasión de velo, debido a que a metereoloxía non permitiu moito compadreo ante nin post carreira, pero falamos novamente o domingo pola tarde … estaba feliz e eu tamén por el. Ademáis díxome que a súa muller quedara encantada do ambiente e que tiña gañas de probar … para chorar de felicidade!!!. Aplauso
BATCHOCO

Maratoniano
Maratoniano
9/02/11
54 Carreiras
3097 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 20 Abr 2012, 0:18
Asunto: Re: Las crónicas del Coruña 42

Gran crónica xoseavion ...... maratoniano de verdad .....APF muchas felicidades por lograr ese "imposible" que pensaba xoxe .......

www.facebook.com/pages...4899516331

Correo equipo: corredorespopularesarmada @ hotmail.com





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos