Mér, 27 Nov 2013, 18:47
Asunto: Re: Non saides a correr xusto despois de comer...
| Javier_1 escribió: |
| crap escribió: |
| helsinki escribió: |
| No me seáis flojos... nada como una buena carrerita por el monte después de paparte un señor cocido o una fabada... lo demás son ñiñerías, je,je,je |
Si señor, e ademais as fabas e garbanzos proporcionan unha estupenda propulsión a chorro con cada descarga  | .
Opino lo mismo y además las lentejas tienen mucho hierro, el problema es para el que vaya atrás sobre todo si sale con barrillo |
Ai !!! Javier.. Javier, deches con un tema sobre o que che podería contar mil historias pero como este non me parece o sitio adecuado vuoche contar un par delas,pero antes avisar aos escatoloxicamente sensibles que este comentario pode ferila sua sensibilidade, e se cadra e mellor que non sigan lendo.
Unha vez feito o aviso direiche que teño un amigo que ten unha teoría na que se di, que a proba máis evidente de que as lentejas teñen ferro son as marcas de óxido que che deixan no calzoncillo, ben, é unha teoría coma outra, polo de ágora a ciencia non se pronunciou ao respecto.
Tamén che vou comentar un feito extraordinario do que tiven a fortuna de ser testigo durante o transcurso de unha carreira do Corre con nos, no ultimo Km que era costa arriba, un corredor que levaba diante deleitounos a todos con un tremendo petardazo, de esos culla onda expansiva colocate en décimas de segundo a varios metros de distancia, bueno hasta aquí todo normal, pero xa se sabe que estos trallazos intestinales cando non aparecen en modo silencio veñen acompañados de unha melodía, si ben en raras ocasiones traen duas melodías, pois ben, este foi un caso rarísimo na naturaleza de tres melodías, en todolos meus anos so escoitei unha vez unha cousa parecida, pero en aquela ocasión non puiden identificar a sua procedencia, non podendo así afirmar si a sua orixe foi humana, animal ou paranormal, esta vez foi distinto, quixen acercarme ao autor para felicitalo e averiguar si era consciente do que acababa de facer, pero corría moito o desgraciao, e coa propulsión da descarga sacoume uns metros que foron cruciales para escaparse e perderlo de vista, era moi rápido este condenado corredor flatulento.
Imaxino que a estas alturas xa te estarás preguntando porque che conto estas paridas, pois eso mesmo me pregunto eu ...
Unha cousa si que sei, non se debe mezclar espidifen 600 con anís del mico para que baixe mellor
Faltaría a la verdad si afirmara que estoy en desacuerdo con usted
