Dom, 05 Xan 2014, 22:04 
Lun, 06 Xan 2014, 14:37
Lun, 06 Xan 2014, 16:22
Lun, 06 Xan 2014, 17:42
Lun, 06 Xan 2014, 19:04 
Lun, 06 Xan 2014, 21:51 | URKO escribió: |
| Onte pola mañán, un grupo de unha ducia de corredores ribeirenses achegámonos ó monte de San Alberto para darlle unha volta ó circuito do trail deste ano. Personalmente, a impresión é de que se mellorou sustancialmente o recorrido, xa que en base ó traxecto do ano pasado se lle engadiron varias zonas que o fan moito máis atractivo aínda. Vamos a "diseccionar" un pouco o recorrido e as impresións: Empeza cun tramo por pista de terra en lixeira subida, con algo de pedra solta. Este camiño despois vai por zona llana e agradable para correr. Esta remata nunha pista ancha en baixada, ideal para "darlle zapatilla". Un desvío á esquerda, métenos nunha trialeira en baixa, rápida e delicada (moito ollo de donde se pisa!). Pasado o túnel da autovía, o circuito vai por zona de piñeiral, donde se pode ir bastante rápido. Ó chegar a un regato, deixamos a corredoira e comenza un dos tramos novos e máis espectaculares: un carreiro á beira dun regato con restos de muiños. Ahí atópanse zonas moi divertidas como a subida da que sen falado, a da encordada, e unha baixadiña do mesmo estilo. Esta agradable baixada remata no petroglifo coñecido como "Pedra das Cabras". Unha subida por un pinal lévanos a cruzar de novo a autovía. Xusto despois, un dos "muros" do trail: a subida do cortalumes que o ano pasado se facía en baixada. Non está de máis facela andando e dosificar enerxías para outros tramos. Unha vez arriba a pista ancha do principio, pero por pouco tempo: unha baixada monte a través. Vertixinosa, cuberta pola palla que botaron despois dos incendios do verán para evitar a erosión. Curiosamente e a pesar da apariencia, esa palla ten un agarre estupendo, e a pesar da inclinación pode correrse relativamente ben. Cruzamos un regato e, de novo, monte arriba. Esta subida remata nunha pista que nos permite un par de kilómetros nos que nos podemos esquencer de mirar para o chan e de pensar solo en correr. Pero o sendeiro remata bruscamente para girar á dereita e facer outra das V do recorrido: unha vertixinosa baixada para, acto seguido, cruzar un regato e recuperar a altura perdida. Un tramo en subida por unha pista ancha, levaranos a un dos tramos máis divertidos de todo o trail: un baixada zigzagueante e limpa por un piñeiral, un sendeiro habitualmente utilizado polos bikers para adestramento de descensos. O rematar, está o avituallamento. Continuamos logo por un antigo camiño de carro, con pozas amplias (uns 10 metros, onte) e fondas (15-20 cm). Despois entramos nunha zona queimada e particularmente a zona máis fea do recorrido. Esta zona, en subida, non me aportou nada en especial. Esta zona remata cunha pequena subida pedregosa que nos leva á pista que nos levará ó cruce do km 1. O último km é por un camiño pedregoso pero bo para "darlle zapatilla", polo cume do monte que nos permite obter unhas boas vistas sobre a ría de Arousa, á esquerda, e a ría de Muros-Noia á dereita. A zona impacta porque foi unha das afectadas polos lumes do mes de Agosto. En trails como este, ou coma o do Pindo, non nos quedará outra que sufrir as secuelas daqueles dramáticos incendios. Ó final volve o verdor dos pinos e ó fondo, a ermida de San Alberto que será a meta deste trail, corto pero con tódolos ingredientes dun trail de máis "enjundia". Un trail para disfrutar, para esquencerse de ritmos e tempos, porque require adaptacións continuas e dispares cada poucos centos de metros. |
, y nos vemos el 2 de febrero. Saludos.
Lun, 06 Xan 2014, 22:10 | URKO escribió: |
| Onte pola mañán, un grupo de unha ducia de corredores ribeirenses achegámonos ó monte de San Alberto para darlle unha volta ó circuito do trail deste ano. Personalmente, a impresión é de que se mellorou sustancialmente o recorrido, xa que en base ó traxecto do ano pasado se lle engadiron varias zonas que o fan moito máis atractivo aínda. Vamos a "diseccionar" un pouco o recorrido e as impresións: Empeza cun tramo por pista de terra en lixeira subida, con algo de pedra solta. Este camiño despois vai por zona llana e agradable para correr. Esta remata nunha pista ancha en baixada, ideal para "darlle zapatilla". Un desvío á esquerda, métenos nunha trialeira en baixa, rápida e delicada (moito ollo de donde se pisa!). Pasado o túnel da autovía, o circuito vai por zona de piñeiral, donde se pode ir bastante rápido. Ó chegar a un regato, deixamos a corredoira e comenza un dos tramos novos e máis espectaculares: un carreiro á beira dun regato con restos de muiños. Ahí atópanse zonas moi divertidas como a subida da que sen falado, a da encordada, e unha baixadiña do mesmo estilo. Esta agradable baixada remata no petroglifo coñecido como "Pedra das Cabras". Unha subida por un pinal lévanos a cruzar de novo a autovía. Xusto despois, un dos "muros" do trail: a subida do cortalumes que o ano pasado se facía en baixada. Non está de máis facela andando e dosificar enerxías para outros tramos. Unha vez arriba a pista ancha do principio, pero por pouco tempo: unha baixada monte a través. Vertixinosa, cuberta pola palla que botaron despois dos incendios do verán para evitar a erosión. Curiosamente e a pesar da apariencia, esa palla ten un agarre estupendo, e a pesar da inclinación pode correrse relativamente ben. Cruzamos un regato e, de novo, monte arriba. Esta subida remata nunha pista que nos permite un par de kilómetros nos que nos podemos esquencer de mirar para o chan e de pensar solo en correr. Pero o sendeiro remata bruscamente para girar á dereita e facer outra das V do recorrido: unha vertixinosa baixada para, acto seguido, cruzar un regato e recuperar a altura perdida. Un tramo en subida por unha pista ancha, levaranos a un dos tramos máis divertidos de todo o trail: un baixada zigzagueante e limpa por un piñeiral, un sendeiro habitualmente utilizado polos bikers para adestramento de descensos. O rematar, está o avituallamento. Continuamos logo por un antigo camiño de carro, con pozas amplias (uns 10 metros, onte) e fondas (15-20 cm). Despois entramos nunha zona queimada e particularmente a zona máis fea do recorrido. Esta zona, en subida, non me aportou nada en especial. Esta zona remata cunha pequena subida pedregosa que nos leva á pista que nos levará ó cruce do km 1. O último km é por un camiño pedregoso pero bo para "darlle zapatilla", polo cume do monte que nos permite obter unhas boas vistas sobre a ría de Arousa, á esquerda, e a ría de Muros-Noia á dereita. A zona impacta porque foi unha das afectadas polos lumes do mes de Agosto. En trails como este, ou coma o do Pindo, non nos quedará outra que sufrir as secuelas daqueles dramáticos incendios. Ó final volve o verdor dos pinos e ó fondo, a ermida de San Alberto que será a meta deste trail, corto pero con tódolos ingredientes dun trail de máis "enjundia". Un trail para disfrutar, para esquencerse de ritmos e tempos, porque require adaptacións continuas e dispares cada poucos centos de metros. |
Mar, 07 Xan 2014, 7:42 | URKO escribió: |
| Onte pola mañán, un grupo de unha ducia de corredores ribeirenses achegámonos ó monte de San Alberto para darlle unha volta ó circuito do trail deste ano. Personalmente, a impresión é de que se mellorou sustancialmente o recorrido, xa que en base ó traxecto do ano pasado se lle engadiron varias zonas que o fan moito máis atractivo aínda. Vamos a "diseccionar" un pouco o recorrido e as impresións: Empeza cun tramo por pista de terra en lixeira subida, con algo de pedra solta. Este camiño despois vai por zona llana e agradable para correr. Esta remata nunha pista ancha en baixada, ideal para "darlle zapatilla". Un desvío á esquerda, métenos nunha trialeira en baixa, rápida e delicada (moito ollo de donde se pisa!). Pasado o túnel da autovía, o circuito vai por zona de piñeiral, donde se pode ir bastante rápido. Ó chegar a un regato, deixamos a corredoira e comenza un dos tramos novos e máis espectaculares: un carreiro á beira dun regato con restos de muiños. Ahí atópanse zonas moi divertidas como a subida da que sen falado, a da encordada, e unha baixadiña do mesmo estilo. Esta agradable baixada remata no petroglifo coñecido como "Pedra das Cabras". Unha subida por un pinal lévanos a cruzar de novo a autovía. Xusto despois, un dos "muros" do trail: a subida do cortalumes que o ano pasado se facía en baixada. Non está de máis facela andando e dosificar enerxías para outros tramos. Unha vez arriba a pista ancha do principio, pero por pouco tempo: unha baixada monte a través. Vertixinosa, cuberta pola palla que botaron despois dos incendios do verán para evitar a erosión. Curiosamente e a pesar da apariencia, esa palla ten un agarre estupendo, e a pesar da inclinación pode correrse relativamente ben. Cruzamos un regato e, de novo, monte arriba. Esta subida remata nunha pista que nos permite un par de kilómetros nos que nos podemos esquencer de mirar para o chan e de pensar solo en correr. Pero o sendeiro remata bruscamente para girar á dereita e facer outra das V do recorrido: unha vertixinosa baixada para, acto seguido, cruzar un regato e recuperar a altura perdida. Un tramo en subida por unha pista ancha, levaranos a un dos tramos máis divertidos de todo o trail: un baixada zigzagueante e limpa por un piñeiral, un sendeiro habitualmente utilizado polos bikers para adestramento de descensos. O rematar, está o avituallamento. Continuamos logo por un antigo camiño de carro, con pozas amplias (uns 10 metros, onte) e fondas (15-20 cm). Despois entramos nunha zona queimada e particularmente a zona máis fea do recorrido. Esta zona, en subida, non me aportou nada en especial. Esta zona remata cunha pequena subida pedregosa que nos leva á pista que nos levará ó cruce do km 1. O último km é por un camiño pedregoso pero bo para "darlle zapatilla", polo cume do monte que nos permite obter unhas boas vistas sobre a ría de Arousa, á esquerda, e a ría de Muros-Noia á dereita. A zona impacta porque foi unha das afectadas polos lumes do mes de Agosto. En trails como este, ou coma o do Pindo, non nos quedará outra que sufrir as secuelas daqueles dramáticos incendios. Ó final volve o verdor dos pinos e ó fondo, a ermida de San Alberto que será a meta deste trail, corto pero con tódolos ingredientes dun trail de máis "enjundia". Un trail para disfrutar, para esquencerse de ritmos e tempos, porque require adaptacións continuas e dispares cada poucos centos de metros. |
.....estou sudando como si fixera o recorrido .......coido que necesito estirar decontado.... 
Mar, 07 Xan 2014, 10:35
Mar, 07 Xan 2014, 13:09 gracias por explicalo tan ben,leendote recordei
Mar, 07 Xan 2014, 19:16
Mar, 07 Xan 2014, 22:40
Mar, 07 Xan 2014, 23:12 | Edu_Iglesias escribió: |
| Esperemos que a choiva que caeu o ano pasado non esté presente este ano. Dijo eu que nos dará unha trejua de ves en cando. |
Mér, 08 Xan 2014, 21:05 a ajua só cheja polos tobillos, así que ata chejar ao pescoso hai moito marxe. 
