Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4362 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 11 Mai 2015, 13:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena por la marca. Ya te decía yo que el aire del norte era bueno para el cutis y para las piernas.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 11 Mai 2015, 14:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ya decía yo que te veía muy sueltito....
Felicidades Archirrival Aplauso
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 11 Mai 2015, 16:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Había oído hablar de los "beer runners", que iban a correr juntos y luego se tomaban unas birritas, pero tú, como siempre, al revés.
En fin no me queda otra que felicitarte por tu MMP y en general por tu exitosa progresión de este último año.
Tendré que darme de baja como archirrival, o acceder al título de archirrival emérito, porque de momento no hay color... Muerto

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 11 Mai 2015, 18:19
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Papa-Léguas escribió:
Había oído hablar de los "beer runners", que iban a correr juntos y luego se tomaban unas birritas, pero tú, como siempre, al revés.
En fin no me queda otra que felicitarte por tu MMP y en general por tu exitosa progresión de este último año.
Tendré que darme de baja como archirrival, o acceder al título de archirrival emérito, porque de momento no hay color... Muerto
Gran Verdad.... Hasta se le quitan a uno la Felicidad que da urdir planes malévolos e irrealizables.... Enfadado
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 11 Mai 2015, 20:40
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Sin caer en obsesiones pero se me ha ocurrido repasar el diario y hacer un sumatorio rápido y nada exacto de la distancia que llevo recorrida este año. Efectivamente, estoy entrenando y/o compitiendo cada vez más, no es sólo una percepción subjetiva. En enero hice (aprox.) 97 kilómetros, en febrero 117, en marzo estamos que lo tiramos y salen 161, abril me lo tomé con más calma y bajé a 112, y en los diez días de este mes ya van 68. ¿A que nunca creísteis que mayo y sesenta y ocho en una misma frase se podían referir a esto? Bajo los adoquines, la playa: intentaré recordarlo en la media maratón de Caminha.

Un paseíto para evaluar daños, molestias musculares varias (isquios, glúteos, gemelos, cuádricepssss, quiero poder pluralizarlo), y dolores articulares que se desplazaban por el cuerpo como un pacman por el laberinto, hasta que desaparecieron. Mis anormales achaques normales, en resumen.

Espero que todos estos rodajes sean útiles y formen parte de la preparación no específica del maratón. El plan en sí, el mítico plan que todavía no he elegido, debería comenzar a finales de junio. Lo someteré a referéndum o quizás consulta no vinculante aquí, agradeceré mucho los consejos.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 22:08; editado 1 vez
caliviz

Novo foreiro
Novo foreiro
3/03/14
0 Carreiras
28 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 12 Mai 2015, 7:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Yo soy el "atleta anónimo" del km 20, que dicho así suena como la chica de la curva de la nacional doce. Me alegro de poder haberte dado ese empujón hasta la meta, menuda bajada a tumba abierta que nos metimos en ese último km.

Fue una carrera divertida, cuando te vuelva a ver en otra te saludaré con más calma. Felicidades por la marca.
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
654 Carreiras
4765 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Mar, 12 Mai 2015, 14:03
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

enhorabuena por la cronica y por la MMP dani Aplauso Aplauso Aplauso

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
sanmikel

Super Veterano
Super Veterano
11/08/14
100 Carreiras
2681 Mensaxes
Vilanova-Vigo
Respostar citando Envío Mar, 12 Mai 2015, 15:42
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Coño... uns días sen ler o diario... e me topo que estás que te sales.... en menos de 2 meses, mellor marca persoal en 10k, é en 21k.
Moi ben Dani....
Felicidades...
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 14 Mai 2015, 15:54
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 311. (13 de mayo)

Y mostrarán grandes señales y prodigios y harán marcas personales y alinearán las rodillas. El fin del calendario maya y el efecto 2000 eran sólo ensayos frente al colapso del universo que se avecinaba: la página de Correr en Galicia caída, el apocalipsis gatuno, forero, digital y deportivo. Huérfano como Enjuto Mojamuto sin interneeeeeeet.

Cuántos saludos (con novedades y alguna sorpresa incluida) y felicitaciones estos días, gracias a todos. Que no interactúe no significa precisamente que no lo valore, lo aprecio mucho. Y qué bonita queda la hoja de Excel con las dos anotaciones de 2015 (MMP en negrita). Estoy orgulloso, no lo voy a negar. Esa parte de superación ha quedado más que cumplida, se entiende que ahora por fin voy a olvidarme de los tiempos y centrarme sólo en disfrutar y hacer fondo.

Y sin embargo. Ya veremos, porque mismamente hoy he hecho una tontería. Primero salí con Isaías por Tui, le enseñé el recorrido por la Marina y sus variantes, como se quejaba de un gemelo fuimos suave, algo más de seis kilómetros y medio y ya se despidió para ver el fútbol. Para el censo sobre todo conté muchos perros. Y puesto que aún era temprano y vi que llegaba, me acerqué a Tomiño para la quedada de los miércoles. Ramiro, Kevin, Manu, Jose, esto es, el equipo A casi al completo, y Diego, que lleva muchas semanas parado y más ahora con sus lúpulos. Evidentemente fui con él, y se le hizo larga la tirada pero aguantó valientemente hasta el final (12K). Total, que entre ambos entrenos consecutivos me mandé casi diecinueve kilómetros a 5'30", tras la media maratón del domingo y sin haber hecho nada el lunes y el martes. ¿Sirve para algo esto? Quiero decir, aparte de machacarme más las rodillas y el isquio cargado y el empeine rebelde y el dolor en el sacro (lo único de mí que no es profano).

Sentidiño, por favor. Y mañana fisio. Hay que cuidarse que este año nos esperan grandes momentos en Berlín.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 22:06; editado 2 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 15 Mai 2015, 23:10
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 313. (15 de mayo)

Hoy quedé con Jullit para entrenar y comprobar qué había de verdad en sus quejas de flojera, desgana y astenia primaveral, entre otras. Como suponía, poca o ninguna. Fuimos por el Fonteliño, Cans, O Cando y la ruta del colesterol (el nombre popular del paseo junto al río Louro), un trazado bien bonito, duro al comienzo y cada vez más rápido y concurrido, daba para un censo nutrido. Como ella corre de menos a más y si recordáis es infatigable, ya me las deseé para seguir manteniendo la ficción de que era yo el que tiraba. Hasta el punto de que en el kilómetro once Jullit creía que íbamos por el siete y no tenía trazas de parar. Un ser superior, como Florentino pero sin tácticas mafiosas. Estoy malmetiendo para que se anime a su primera media pero no se deja liar de momento. Me ha gustado mucho el rodaje. Y después tomamos unas cañas y nos relajamos como Jérémy Mathieu. A repetir.

Este fin de semana nos vamos a Ribeira, si es posible a pisar la playa y en cualquier caso a la carrera del domingo. Los ratos sueltos los paso empaquetando películas y libros en cajas, menos mal que no tenemos bibelots (salvo los trofeos de Montse).



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 22:04; editado 3 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 17 Mai 2015, 22:29
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 315. (17 de mayo)

El mar. La mar. El mar. ¡Sólo la mar! Pues lo mismo con Riveira y Ribeira. Nos fuimos por tanto a Ribeira el sábado por la tarde y paramos en O Vilar, el primer día de playa del año, o al menos el primero con el pack: toalla, bañador, crema, quedarme dormido al sol, ser volteado por las olas. Y cenar en una terraza en el Parque Natural de Olveira. Después paseando por el pueblo fuimos siguiendo la ruta gatuna con que un Banksy local ha pintado paredes y elementos arquitectónicos varios.

Qué bien la escapada, qué ganas. Justo las que me faltaron para la carrera del domingo, con el vendaval y la pereza mañanera. Montse, sin duda impresionada por mis éxitos, probó a cambiar sus hábitos y quiso desayunar a lo graso como yo, pero no habiendo croissant en la pensión se pidió una tableta de Toblerone con el café, ahí queda eso. Llegamos a Carreira y ya estaban Quinso y compañía y el club de Moraña al completo. Charlamos, pagué la inscripción en efectivo, miré con dudas el nuevo sistema de cronometraje, calentamos un poco, animamos a los jóvenes que participaban antes, y una vez más y van muchas la salida me cogió desprevenido.

A la espera de la recuperación de Papa-Léguas y falto de archienemigos conocidos di en inventarme alguno, para ello me serví de uno que me adelantó en la subida de inicio, no me gustó la soltura con la que ascendía y decidí que me las iba a pagar. Porque sí. Y entretenido tras él fui todo el rato. ¿La carrera? Muy dura, por el calor, por las cuestas y por el viento, ni un metro cuadrado de sombra. El público animoso y sobre todo simpático, respondía con risas y aplausos cuando les pedía apoyo dramáticamente, y un mozalbete que ni pelusilla tenía todavía me dijo ánimo chaval, que me llame chaval un chaval es algo que ya creía perdido. Con esfuerzo mantuve el tipo por debajo de 4'30" hasta el kilómetro siete u ocho pero los repechos finales me remataron. El archirrival no se dejaba atrapar y yo ya no estaba para mucha fiesta, así que lo cambié por otro que estaba más a mano y me vengué por sustitución. Terminé el diez mil en 4'35", ni bien ni mal sino todo lo contrario. Y en meta hice o quise hacer una entrada digna y elegante con zancada amplia, gesto el mío que fue recompensado por el speaker nombrándome.

Saludé al archi de recambio y fui al avituallamiento a ponerme morado, que de todo había, cuando oigo cómo anuncian la llegada de la segunda mujer también con señas y apellidos y resulta ser Montse, le doy unos gritos, viene esprintando con gafas de sol a lo Starsky o Hutch (uno de los dos, a elegir) junto con Quinso para no dejarse alcanzar por la tercera. Nunca había hecho este puesto absoluto, la semana pasada ya fue MMP en Vigo, estamos on fire.

Mientras esperábamos por las clasificaciones tuve una larga conversación con Akka, aparte de lo majo que es me hundió la moral cuando comparamos rodajes y se espantó de lo poco que entreno. Sólo a mí se me ocurre, si jugamos en competiciones distintas y hasta practicamos deportes distintos. Nada, ni caso, sigo con mi preplán que creo que va derechito. Homenaje a Matías, hipster antes de los hipsters. En el sorteo me tocó una camiseta de consolación y Montse recogió un trofeo artesanal muy original. Por un momento estuve esperanzado de subir al pódium porque el reglamento decía que en caso de no estar presente el ganador pasaría el premio al siguiente (aunque creo que se refería a las rifas, nada más), y yo había quedado séptimo en mi categoría. Oye, no está mal, séptimo, aunque sólo éramos catorce. Algún día me voy a llevar una sorpresa. O no.

Después nos fuimos con los morañeses, que habían acaparado las medallas, a comer a Rianxo. Porquiño ó espeto, para ir haciendo boca para el diecinueve de julio. Y llegamos a casa con el tiempo justo de ver ganar la Liga. Un fin de semana estupendo... que ojalá no hubiera tenido lugar. Hoy era el día de ir a As Agüiñas.

La foto no gatuna es para Quinso, que pretende atribuirse la mitad del mérito del segundo puesto de Montse. Y de paso que chupe cámara en este diario.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 22:00; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 20 Mai 2015, 20:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Yo puse Taborda en Internet a base de nombrarla en CenG y de inscribirme en carreras. Antes no existía en el ciberespacio (¿se sigue usando esta palabra o se ha quedado tan obsoleta como hipertexto o multimedia?), aquí no gastaban mucho de "trapalladas desas", como me dijo el casero hace justo seis años. Sildavia no se halla en los mapas, cantaba La Unión; Taborda parece ser que tampoco, es un estado mental... divergente al mío. Nos vamos por fin aunque no muy lejos, no creo que ni que cambie de recorrido cuando entrene por la zona: a Carregal de Arriba, Amorín. Pendiente de buscar el gentilicio.

Me duelen las rodillas de llevar pesos, más de ochocientas películas y setecientos libros, todavía falta la música. Del sofá, la cama, los muebles y los electrodomésticos ni hablo. Cuando puse aquellos vídeos de cosas que no se podían hacer con condromalacia olvidé las mudanzas. En breve desmonto el ordenador y mientras esté a caballo entre las dos casas la huelga de subcontratas de Telefónica promete dejarme desconectado mucho mucho tiempo en una galaxia muy muy lejana. Me veo yendo a la oficina de noche a navegar y escribir las crónicas.

Marcho de la parroquia con dos penas: no haber homologado el circuito y que no se hayan aprendido mi nombre en el bar, pobres. Integración total.



P.S.: Mi gata Arale de momento no sabe nada, ya se llevará el susto.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 21:58; editado 1 vez
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4276 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 21 Mai 2015, 12:47
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Tu gata Arale. Lo tuyo es gravemente obsesivo. Seguro que hay por ahí un perfil falso de Toriyama de esos del feisbuk que es de tu propiedad.

Feliz mudanza. Últimamente en los diarios todo Dios se muda. Yo espero hacer lo propio también dentro de poco.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 24 Mai 2015, 20:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 321. (23 de mayo)

freaky, el nombre de Arale se lo puse a la gata hace cerca de diecisiete años, y sigue respondiendo a él como siempre: pasando. Así que la obsesión, de ser tal (niego la mayor), ya casi forma parte de los pecados de nuestros padres.

El jueves trasladamos todo el ajuar a Carregal, estudio incluido, y cuando a la noche recompuse el ordenador encima de un taburete, el teclado en una escalerita y el ratón en la pierna derecha... no tenía ADSL. Se nos rompió el amor de tanto usarlo, o algo no estaba como tenía que estar. Solo en casa pero sin ladrones que me entretuvieran como a Macauly Culkin, sin libros ni películas ni música, sin televisión, sin sillas ni mesas ni sofá aunque con la escobilla del váter, sin internet, sentado en la esquina de la cama padeciendo el apagón digital y anímico, como un habitante de Os Ancares en invierno, me habría acostado con las gallinas (sin caer en la zoofilia) de haberlas tenido, que hasta de compañía aviar carecía. Y lo único que encontré para ojear fueron unos viejos álbumes de fotos que me pusieron más melancólico todavía. Que sea para bien (y que pese a a las quejas no sea la última mudanza, la idea es acabar viviendo en el Caribe y no en Amorín). 'Cause the houses they are a-changin'.

El fin de semana en vez de estar de limpieza nos fuimos a Cambados a visitar a Nando y Mary, mucho mejor, y a doblar carreras o parecido pues caminé en las dos, una de buen grado (etílico) y otra no. Estábamos apuntados a una curiosa competición gastrodeportiva en O Grove con motivo del concurso de pinchos. Tenía mis dudas porque hace años había ido al Rally do Viño en O Porriño, primero y único tras acabar el ganador en comisaría y alguna carta al director del Faro de Vigo. Nando hizo la selección por mí y encargó ocho vinos y una cerveza, más algunos platos que no me gustaban; también marcamos que no iríamos disfrazados, pero pensé que para andar borracho a las once de la mañana mejor llevaba algún atrezzo y que pensasen que se trataba de un performance vanguardista: pantalón corto, falda hawaiana, cinta del pelo, capa de superhéroe, diadema de fantasía y el flotador con dinosaurio. Cena copiosa y unos gin-tonics la víspera y desayuno con bollería esa mañana, listo para el show. Éramos unos veinte, casi todos en modo carnaval, una sola chica, algunas bicicletas y un montón de fotos antes de empezar, reparto de dorsales (una cosa seria ésta) e instrucciones. Estoy nervioso, no lo voy a negar, y por costumbre me pongo a hacer algún estiramiento. Veo a los rivales, hay varios que fuman, éstos parecen los más peligrosos, es gente de la noche que se las sabe todas. También un azafato en tacones que acabaría siendo mi compañero.

Bar Buenos Aires. Se sacan las bebidas y los platos numerados según la preselección de cada uno, miro mi tinto con recelo y la crema de bacalao, no tengo muchas ganas, preparados, tres, dos... ¡Alto, falta un pincho! Que no se mueva nadie. El misterio del cuarto amarillo, Los crímenes de la calle Morgue, Diez negritos. Aparece el culpable: un turista que vio aquellas cuchipandas y pensó qué bonita y acogedora es Galicia, estaba comiendo tan felizmente cuando le saltan encima con micrófono y notario, ¿y usted quién es? Nou hablou españiol, seguía sonriendo. Creo que todavía no ha entendido qué ocurrió pero éste no vuelve por aquí y contará historias de bárbaros a su regreso. Se repone la brocheta, el organizador por fin se relaja y dice que con este arranque la cosa promete, y se da la salida. Cojo mi vino, cojo la crema, busco un sitio para apoyarme... ¡y el primero ya se marcha! Uno de los que te hace pensar que non se fai un palleiro sen palla, con capacidad torácica y abdominal. Y el segundo. Y el tercero. Meto por fin la cucharilla en el mejunje... ¡y se va Nando! Con su peluca de ocho ochenta ochenta y ocho. ¿Pero esto qué es? Trago esa masa verde, bebo un poco y el speaker anuncia que ya han partido todos. Eeeh, no, falta uno. Yo. Acelero la deglución, le enseño el plato y el vaso al juez y pido permiso para marchar, como cuando era pequeño y quería levantarme de la mesa, vale, puedes irte, y ahí voy avergonzado y estresado, ¿dónde está el segundo bar?, perdido como siempre, por allí, por allí, y le doy zapatilla hasta ver el grupo festivo y relajado. Vaya susto.

Bar Balcón. Albóndigas de pulpo y langostino. Me reciben con risas, las camareras sacan fotos, me tranquilizo ya. No me gusta el pulpo, ¿pasa algo? Ni los langostinos. Se me rifan en las bodas porque el que se sienta conmigo come el doble. Pero una albóndiga es una albóndiga, no se reconoce el animal y es una masa informe, por si acaso las engullo sin masticar y las bajo con cerveza, ésta es la única de la mañana y aprovecho. Montse y María me siguen, sacan fotos, yo whatsappeo, todo bien, la azafata, un ciclista, los chinos cudeiros y un tal Juan empezamos a hacer piña. Vamos a otro. Entre copas voy esprintando por hacer el chiste aunque los locales sólo estén a diez metros de distancia.

Bar Salitre. Gambón rebozado en costra de millo. La cabeza es opcional, menos mal. Mordisqueo con miramientos, queda medio gambón allí pero me lo convalidan, sigo sacando fotos y cada vez escribo peor en el móvil. Se van quejando de que los primeros llegaron tan rápido que no tenían preparados los pinchos. No vamos a impugnar la prueba por esto. A correr que todavía falta mucho.

Casa Abel. Laconada de entretempo. Los compañeros están sentados fumando, dan ganas de echar una partidita, y ya oímos cómo han entrado los ganadores. No lo entiendo. Hablo con los camareros, con algún cliente, poso con la Nancy Rubia, bebo el vino y como el lacón, que está bueno, pasan los minutos y me acuerdo de que estoy en una carrera, adiós, adiós, gracias.

A Tapería. El pincho se llama Terra e mar, y no me preguntéis, malo no estaría, supongo. Negocié bajo cuerda para que me cambiasen el vino por un corto y me puso un boj de cerveza, el tiro por la culata. Todo está controlado, todo en su sitio (flotador, falda, diadema, estómago).

A de Mariña. Tartar de caballa. Juraría que no me gusta la caballa, pero a estas alturas no me importa nada, abajo el vino, adentro el pescado, los whatsapps van algo inconexos, tengo un momento revoltoso en el cuerpo que no pasa a mayores, la falta de entreno comienza a pesar pero todavía quedan fuerzas. ¡Vamos Arancha!

Lagar de Platería. Xurel marinado. La fastidiamos, jurel. Pero no está el bicho mirándome con sus ojos desorbitados, es un carpaccio, podría ser cualquier cosa, voy a pensar que es jamón, y encima está rico, venga que hoy soy capaz de comer lamprea, si me ve mi madre con la lata que di para ser criado. En todos los bares hay un par de platos sin tocar, algún concursante que no llegó a participar, del resto me fijo yo en no ser el último y ya está, seguimos coincidiendo más o menos los mismos calaveras, no se alcanza la fase de cánticos regionales pero nos hacemos muchos selfies.

Almacén do Avó. Ese bar está lejos, ahora toca correr de verdad. Demuestro que soy un runner habitual y futuro maratoniano, capa al viento y flotador flotante, el azafato seduce con sus encantos a uno de los ciclistas y éste la lleva detrás con las piernas de lado protegiendo su virtud. Me arrepiento de optar por la carrera en lugar de caminar, igual no fue buena idea, pero estamos a lo que estamos. Entro en la tapería como una centella. Una vez allí se pasan las prisas, lo que ocurre en los bares se queda en los bares. Otro vinito y la tapa parece un batido de melocotón. Pregunto y resulta ser tortilla con crema de rulo. Una tortilla deconstruida, decido. En ningún sitio nos han puesto un poco de jamón y una croqueta, los pinchos están trabajados. Nosotros también estamos trabajados, no sé si somos los destinatarios adecuados. Doy el parte por el móvil, estoy en el ocho y en buen estado. Y ya el último arreón.

Bogavante. No, éste es el nombre del local. El plato es lasaña de bacalao. Estamos todos juntos, el ciclista me coge cariño (o colecciona monstruos) porque se empeña en hacerse fotos conmigo, que tiene varias pero no están bien, que para este lado, que a contraluz, que otra más. Yo me dejo hacer, soy fácil cuando bebo, tómame, ciclista. Pues a lo tonto nueve pinchos, siete vinos y dos cervezas, y bastante digno. Lo festejamos, prueba conseguida, hasta que me doy cuenta de que hay que llegar a la meta. Vaya corte de rollo. Adiós muchachos, au revoir les enfants, último sprint, mi ciclista y yo, pero cuánto faltaaaa, yo en anaeróbico crecido pero decreciendo, llego por los pelos y entro en la plaza cuando ya están dando los premios y regalos y se han olvidado de nosotros, pero hago mucho ruido y aspavientos y me aplauden, Nando está eufórico porque ha ganado una camiseta (pobre, se ilusiona con nada) y quizás, sólo quizás, un poquito alegre. Nos abrazamos al muñecho hinchable que no soporta tanto cariño. Para celebrarlo nos tomamos un vino y un pincho, que venimos a palo seco. La aeromoza dice que nos invita a todos.

No me acuerdo de mucho más. Sé que fuimos a la playa (conducía Montse) y me quedé dormido al sol y ahora estoy envuelto en aloe vera, si se me estruja me escurro y salgo disparado. Que después montamos en los karts y Nando volvió a ganar, desatendiendo las más elementales reglas de la hospitalidad. A la noche vino Susi y cenamos bien para recuperar el hambre atrasada. Y que el domingo teníamos una carrera en Boiro pero ésa ya es otra crónica. Y que me lo he pasado en grande. El año que viene, puntuable en Correr en Galicia.

Tengo que encontrar los vídeos del que quedó tercero, con una GoPro en la frente. Puede ser historia del cine, un operador de cámara vomitando repetidamente, cinéma verité, dogma, realismo sucio. La vida tras el cristal.

Publirreportaje:



















Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Sáb, 15 Out 2016, 21:55; editado 2 veces
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4276 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 25 Mai 2015, 9:50
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Con 17 tacos, con la mudanza la matas. Prepara un equipo de asistencia de electroshock para gatas ancianas.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos