Dom, 29 Dec 2019, 17:25
Asunto: Re: San silvestre Mugardos/ares/mugardos
Ben, pois como o tema vai de compartir as experiencias que vamos tendo nas carreiras en formato crónica, pois aí vai a miña da carreira desta mañá entre Ares e Mugardos.
Levántome cedo. Realmente estase a converter nun hábito cada vez que teño unha carreira.
Xa me pasaba igual cando era neno e xogaba ao fútbol, que o día que tíñamos partido pola mañá xa estaba desperto unhas cantas horas antes. Algo así coma a ilusión dos Reis Magos....e gústame pensar que, pasados uns cantos anos xa, sigue habendo algo que xenera ilusión infinita en min.
Levo un tempo facendo probas acerca do que é mais conveniente cear a noite anterior e cear a mañá da carreira.
Cheguei á conclusión que non se require cea especial: tan só algo que estás habituado a comer e que sabes que che sentará ben e que che dará bó durmir.
Cousa aparte xa é o almorzo. Eu almorzo habitualmente un poridge (ou como se escriba) de avea integral, con froitos secos (noces...améndoas...pistachos...), algunha froita (kiwi....caqui...plátano...) xunto con bebida de avea caseira, con xenxibre fresco raiado e canela moída.
Pois ben, ese almorzo non me parece adecuado para as horas previas dunha carreira, xa que é moi rico en fibra, entre outras cousas, é que resulta moi beneficioso para o día a día, pero que tamén ten o inconveniente de que fai que vaias "descargar" ao W.C. con facilidade (algo de agradecer cando queres manter o peso), pero imaxinaros a que nos pode montar se me entran ganas en plena carreira....
Nese sentido estame dando bo resultado un prato de arroz branco (a única vez que non o tomo integral), xunto con un par de claras de ovo que mesturo ben có arroz aínda quente.
Aporta hidratos de rápida asimilación, pero fai que vaia pouco a pouco asimilándose no torrente sanguíneo por mor da proteína da clara de ovo.
O caso é que fai que me senta bastante ben nas 2-3 horas seguintes, tomándoo un par de horas antes da carreira.
Todo isto é moi relativo, xa que o que lle fai ben a un pode non facerllo a outra persoa, pero todo é probar, e simplemente escribo iso como idea por se lle sirve a alguén.
Marcho cedo para a carreira, entre outras porque quería aparcar cerca da meta é tomar algo con compañeiros polo Paseo de Ares na hora anterior.
Nese punto dáme algo de rabia o cruzarme con Amina nun bar e non poder sentarme con ela e os seus amigos (seguro que algún do Foro), pero é que xa quedara con alguén nese bar e dábame rabia por esa persoa e facela sentar con xente que non coñecera de nada....
Tomo un té, xa que o café faime ir ao baño con moita mais frecuencia. Aparte de que lin que a cafeina fai mais efecto na xente que non está moi acostumada a ela.....e eu tomo cafés a barullo durante a semana...
Falando falando....o caso é que nos achegamos ata a liña de saída apenas 25 minutos antes.
Ía ben abrigado, pero é cando me despoxo do anorak e pantalón de chándal cando son verdadeiramente consciente do frío que fai e cando me decato de que esquecín os manguitos na casa, xa que ía correr con camiseta de tirantes.
Pero ben....malo será.
O caso é que quentando pola sombra daba un....non sei como dicilo....pero que se pode resumir nas miradas que me botaba a xente mentres eles/as ían abrigados ata o pescozo....
Alternando raioladas de sol xa a cousa cambia....si, pero dando un par de largos cerca da saída un xa empeza a entrar en calor e xa non vexo tan mala cousa o que non fora mais abrigado.
No quentamento vou có rapaz có que tomara algo no bar xunto con outro compañeiro máis de traballo (os tres traballamos na mesma fábrica).
Algo que me enche enormemente de satisfacción, é ver a cantidade de xente que vas coñecendo nas carreiras....a través de Strava...ou mesmamente deste Foro. Xente que, normalmente, soamente ves nas carreiras, pero que che da unha inmensa alegría poder volver a velos/as e saudalos/as.
Así, entre saúdos e saúdos, e escapadas cara as raioladas de sol transcorre o quentamento.
Achégamonos cara á saída, xa con bastante xente agardando (alí daba o soliño....) e un dos compañeiros dí que quedemos case diante de todo. Eu, a verdade, non vos estou moi acostumado a empezar as carreiras tan adiante...."a ver se non entorpezo a naide", penso.
Esta é unha carreira que nunca correra, e non sabía como respondería nas costas que sí sabía que atoparíamos.
Ultimamente estame dando por aprender a correr por potencia, cunha cápsula de Stryd que coloco nos cordóns dunha zapatilla e que me vai dando os datos da potencia que vou desenrolando ao correr e que podo ver no reloxo.
Desa maneira, non é cuestión de querer correr a 4, 5 ou 19 minutos/km, senón tratar de manterse nuns valores para ti asumibles, tendo en conta a distancia: nun 5k poderás mover mais vatios que nunha media maratón, por exemplo, xa que e a mais curta a distancia.
Por iso tiña que tratar de manterme nuns valores de potencia e xa veríamos que ritmo en min/km saldría de aí.
A carreira empeza cunha pequena baixada dende a saía para logo enfilar o paseo marítimo de Ares. Chamoume a atención que o GPS do reloxo detectara aí desnivel negativo, e dicir, mais baixo que o nivel do mar....en fin.
Tras pasar polas rúas de Ares, enfilamos a estrada cara a Mugardos e, con ela, a primeira das subidas. Ao principio non é que teña moito desnivel, algo mais ao final, pero é bastante longa. O bo que ten é que podes tentar de manter un ritmo continuo, sen sobresaltos.
No meu caso tentando sempre de moverme nuns valores de potencia que non sobrepuxeran aqueles que consideraba como máximos para poder disputar con garantías a totalidade da carreira. Vexo que cando mais lento vou é a 5:10 min/km
Tras esa primeira subida xa empezamos un tramo mais suave con lixeiras baixadas e algo de chao, no que, como non me pasei de esforzo na subida, podo afrontar con mais garantías, baixando a 3:30 e llaneando logo a 4:10-4:20.
Encaramos a baixada a Mugardos, na metade do percorrido, e aquí tampouco tiña claro eu como ía ser a cousa. Pensaba que, talvez, nos meterían polo paseo, como fixeran o ano pasado, aparte de que lle daría mais beleza á carreira, pero non. Nada mais chegar abaixo de todo, comenzamos a subida de maneira, para min, demasiado brusca.
Isto fai que ralentice bastante o ritmo, mirando de non pasarme na potencia desenrolada, pero era complicado xa que o desnivel era bastante acusado, do 12-13% indícame logo a gráfica en Strava. Por aquí paso realmente lento a unha media de 5:16 e como tramo mais lento a 6:26 min/km.
Enfiamos a parte final, tras pasar polo punto de hidratación, que non uso, e xa cara a Ares.
Aquí xa podo ir correndo mellor. Realmente é neste tipo de trazados nos que un atópase mais a gusto, inda que sexan longos, pasando a unha media de 4:10 min/km ata o inicio da última subida.
Nesa última subida, xa cando as forzas van quedando como gotas que se leva o vento, xa procuro non tirar todo o traballo por terra, sabedor de que, dende o seu punto mais alto aínda quedarían 2 km, ben é certo que con baixada e logo algo de chao....pero que había que facelos.
Por iso subo algo ralentizado a unha media de 4:48 min/km.
A partir do alto desta última subida empezamos a facer a baixada final, e é aí onde me decato de que o traballo o feito con anterioridade, a maneira de afrontar os kms. pasados, non foi de todo mal feito, xa que empezo a pasar a varios corredores que por alí andaban.
Fago a baixada a 3:27 de media, con puntos de 3:08, para logo enfiar a recta final, Recta final que estaba coronada por unha última pequena subida que disputo ao spring con outro compañeiro.
Entramos a un tempo, pensaba que él entrara un chisco antes, pero o primeiro que fixen foi darlle a man e felicitalo pola súa carreira. Logo vexo na clasificación que estou 1 segundo por diante....da igual, coma se fose ao revés.
O caso é desfrutar e compartir momentos difíciles, de sufrimento (ás veces penso que algo de masoquistas si que temos....) con outra xente. Xente coa que sempre que podo animo na propia carreira no seu tramo final....como se a min me sobrasen as forzas ou fose eu do público....Algúns que xa coñeces....outros que empezas a tratar precisamente opor compartir eses momentos complicados....
Carreira moi linda que era a primeira vez que corría pero que xa estou esperando o ano que ven para repetir.
Ao final, o mellor de todo e xuntarte con amig@s que fai tempo que non ves para tomar algo mentres falamos de mil cousas....incluída a carreira
Máis lonxe, máis rápido, máis feliz.
www.recetasbellas.com
Última edición por JuanBellas o Dom, 29 Dec 2019, 19:01; editado 1 vez
