Marola escribió: |
Sigo fuera de tema, pero no lo puedo evitar: Maratón de Berlín 2007: 6390 F8714 Gurtner, Pina CHE W80 06:01:59 |
wottle escribió: | ||
Holas. Yo ser Pina Gunter , ser de chiecoslovaquia y tener que decir que en próximo maratón que yo correr , esperar bajar de 6 horas. Yo escribir con nick de wottle porque él ser un pringao y no utilizar foro desde hacer muchos tiempos. Unos besos. |
banderas escribió: |
¡.... Eu non podía estar porque xa tiña apalabrado este fin de semana coa familia en Madrid dende hai un mes polo menos, ..... |
uri escribió: |
Increible, al menos 10 señoras de más de 70 años. Chapeau!!!!! Marola, no hay como poner los datos por delante para evitar hacer falsas conjeturas. Está claro que por muchos motivos la mujer española vive al margen del deporte. En mi grupo de gente en el cual todos los hombres intentamos sacar algo de tiempo para hacer deporte en general ninguna de nuestras mujeres lo hace. En cualquier actividad deportiva el número de participantes masculinos supera en mucho al femenino. |
Franki escribió: | ||
Vaia afirmación máis forte e simple. Cando sacades tempo para correr que as mulleres non sacan, xordenme as perguntas sobre o tempo que cada quen adica á casa e aos fillos. Se o reparto das tarefas familiares e do fogar é ao 50% non teño nada que dicir, pero se como é habitual a carga é na grande maoria sobre elas, creo que cumpre unha rectificación sobre tal simple afirmación. E compre abrir tema no foro apropiado, mesmo propoño un específico sobre "corredorAs populares" |
PITI escribió: |
Y, ahora ya cambiando de tercio, decir que os vi a todos genial, incluso a los que,como yo, tuvieron algún contratiempo. Creo que los entrenamientos en compañía están dando sus resultados, aunque, sobre todo, creo que la culpa de que esos objetivos se vayan cumpliendo es disfrutar con lo que hacemos. Las chicas, como siempre, arrasando, je, je.... Y, sobre la organización, pues a mí la verdad es que me sigue pareciendo de las mejores. |
uri escribió: | ||||
La afirmación es tan simple como cierta. Creo que no es necesaria ninguna rectificación. Sobre el papel de la mujer en el deporte y la sociedad no he hecho ningún comentario. Tan sólo digo que es evidente que en España la mujer practica menos deporte que en otros paises europeos. Ponerse a culpar únicamente a la maternidad y cuidado de los hijos me parece un argumento insuficiente. Estamos generalizando el espectro "mujer", adolescente, soltera, liberal, profesional, ama de casa,etc Bien es cierto que no es el sitio para opinar sobre esto. Tan sólo respondo por alusión directa. saludos. |
PITI escribió: |
Buenas!!! buff!! llevo toda la semana intentando escribir,pero justo cuando voy a empezar, pasa algo que me lo impide....¿¡será un boicot?? je,je bueno, pues de mi carrera...poco que comentar. Es la carrera en la que más he sufrido de toda mi vida, y con diferencia. Salí como una toliña, es verdad, pero me encontraba muy bien, con muchas ganas de hacer la carrera, y... en fin, que el corazón pudo más que la cabeza..... hasta el km 3 más o menos, donde se juntó con las piernas, y, vaya, que el equipo cabeza+piernas empezó a sumar puntos frente al de corazón. Sí, como decía lento "si en el km 4 no vas bien, apaga y vámonos", y eso fue lo que intenté hacer, apagar y marcharme. Primera parada, para beber (¡¡sì, yo, que nunca bebo en las carreras!!!), cogí el agua, bebí, recuperé andando y, "a ver si sólo fue un mal momento". Pero no, no sé en qué punto justo paré, pero la verdad es qeu lo hice 6 veces durante los 21 km. Hubo momentos en que fui andando, otros en que paré y di la vuelta hacia la salida, otra vez para beber... bufff!!... La verdad es que el fantasma del abandonar no me dejó ni un minuto. Pero bueno, al final al fin logré terminar la carrera, y, como me dijeron cuando llegué, "le echaste un par de cojones". La marca.....mejor ni ponerla, porque realmente da un poco de verguenza ser subcampeona gallega en esas condiciones (con la descalificación de una compañera y habiendo parado tantas veces...¡¡aunque si no llego a parar hago un marcón ). Pero bueno, a veces las cosas pasan así, ¿no?? No sé qué pasó, aunque imagino que el llevar desde el miércoles pasado con gastroenteritis y otras historias tendría algo que ver con lo de hacer la carrera totalmente deshidratada (beber dos veces+tomar un Aquarius a la llegada, que lo odio+ comer 2 naranjas...... no es algo habitual). El lunes me di cuenta de que el esfuerzo había sido real, porque tengo más agujetas que si fuese mi primera carrera, y unas molestias en el tendón de aquiles y abductores qeu imagino que se deberán a los paros-arranques. No sé.... .... Pero bueno, esta semana será de recuperación total y.... seguiré dando guerra, je,je Bicos |