Ven, 27 Mar 2009, 19:05 
Ven, 27 Mar 2009, 19:25
Sáb, 28 Mar 2009, 8:06
Sáb, 28 Mar 2009, 8:43
Sáb, 28 Mar 2009, 8:47 | ardillita escribió: |
| Aguita Caracol guti290971 khene maRKis.puga mc6620002000 miguel1985 mkm2514 Mincha Oliveira Pipe Sochas Tartarugo Toledano wott ardillita |
Sáb, 28 Mar 2009, 19:16
Dom, 29 Mar 2009, 13:38 | POETA escribió: |
| Aguita ardillita arzuán Banderas bardallas Beauvais Caracol diego080782 Fema guti290971 Jeff khene krrkrrktpillo kurty maRKis.puga masalonso mc6620002000 miguel1985 mkm2514 Mincha Oliveira Pipe Poeta Sochas Tartarugo tara Toledano Uri wottle Xoixe |
Dom, 29 Mar 2009, 17:06 
). E en efecto, ata Praia América fun subindo o ritmo pouco a pouco e animándome mentras adiantaba xente. Era feliz. A miña cara de alegría era patente, eu sabía que estaba sorrindo, estaba disfrutando. Pero ay! : Praia América. Matoume. Aproveitei a baixada para baixar o ritmo e descansar as pernas. Todavía non sabía o que ía ocorrer. Nunca máis na carreira ía poder recuperar o ritmo anterior (máis abaixo veráse que si puiden durante un rato). Pernas pesadas, dor nos xeonllos, nos nocellos…a cousa non pintaba nada ben, así de repente. Como cambian as cousas en poucos metros. O meu obxectivo agora consistía só en aguantar e acabar o mellor posible. Nin a area/terra que ía pisando en Praia América para suavizar o impacto me cambiaba as sensacións. A visión de Baiona ao outro lado non me animaba. Para uns, xa estábamos chegando. Para min, aquela visión ao lonxe semellaba máis lonxe, case como se estivera situada no lugar do que aquela praia leva o nome. “aguanta, non camiñes, corre como poidas” me ía repetindo. E así foi. Esperaba manter un ritmo tranquilo, a ver polo menos chegaba. Quilómetro 19 e medio. Un cartel nun cruce indica: Baiona 1. Sei que queda máis para a meta, pero esa placa anímame. “Espera,espera” di a miña cabeza cando as miñas pernas pensaban apurar o paso. Entrada en Baiona, uns metros máis adiante e xa intúo, aínda que non a vexo, que a meta está cerca. “Agora!”. A xente anima, as miñas pernas responden. Aproximadamente 500 metros a bo ritmo, case esprintando. Non sei de onde saco as forzas, pero están, e non penso desperdicialas porque non saiba de onde veñen. A xente, a meta, deben vir de aí,seguro. Ao final, tempo de 1 hora 51 minutos, superando en 11 minutos a miña primeira media, a de Viana. Estou contento, si, acabeina e mellorei. Levo un ano e moi pouco correndo, creo que non podo pedirme máis…ou si…,e como se di nas festas, de hoxe nun ano!
Dom, 29 Mar 2009, 19:49 
As nove recolleme cheetos e vemos a Maple Leafs correndo cara praza américa onde o agardaban. Na rúa xa se respira o ambientazo VIG-BAY Recollemos a un amigo e chegamos a samil a tempo para a quedada, que ambientazo banderas empeza a chamar o personal e ali estamos todos, na fonte dos peixes de pedra, posamos pas fotos saudamos a uns e a outros, o certo e que non coñezo a case ninguén dos que ali estaban hehe, pero xa nos iremos coñecendo. Comezo a quentar con un amiguete e xa non fai tanto fresco, colocámonos no caixón de 1:35-1:45 e comeza a carreira que nervios e que ambiente, ponseme a carne de galiña, o meu aigo comeza fortisimo e paso del eu quero chegar a baiona vivo o pouco de comezar atopome a un colega o que habia tempo que non via e enganchome a él, que alivio solo pensar en ir eu solo ate baiona xa me cansaba, que alegria vaña a falar e rir toda a carreira, o meu fore iame dando un ritmo de 4:30 eu sentiame ben con moi boas sensacións km tras km ia aplaudindolle ao público para que nos animase duramente, os ánimos agradecense moito a partires do km10, chegamos a praia américa sufro un pouco baixamos un pelin o ritmo e xa non se fala, na ramallosa baiona vese lonxe pero xa falta menos hai máis xente e os ánimos fanme medrar xa non sinto nada inda asi o meu compañeiro durante toda a carreira segue tirando e eu afloxo vou a un ritmo de 4:40 segundo o fore, xa en solitario chego a baiona o eu compañeiro xa non se ve o chrono marca 1:33 falta pouco mais dun km e teño que baixar de 1:40 para gañar a cea, que presión, non sei de onde saco forzas pero comezo a subir o ritmo a xente que ánima axuda moito e as ganas de parar de correr tamen axudan canto mais corra antes acabo ánimo roi penso para min, vexo a meta e vou sobrado afloxo un pouquiño pois comeza a haber moita xente e non se pode correr máis deixome levar entre a marea, cando paso meta o chrono oficial é de 1:40:29, gañei a cea o meu tempo neto ten que ser menor que alivio, o habituallamento do final unha maravilla a organización inmellorable o ambiente espectácular e a auga da praia estaba fresquiña metinme ate as rodillas, e como mo agradecian os xemelgos e os pés, que gozada ademáis aprobeitei para charlar cun de lugo que tamen paseaba pola auga, no autobús de volta vaise ben que duro foi baixar 
as pernas pasan factura.
Dom, 29 Mar 2009, 21:40
Dom, 29 Mar 2009, 23:18
Lun, 30 Mar 2009, 8:33
Lun, 30 Mar 2009, 14:52
Lun, 30 Mar 2009, 17:56
Lun, 30 Mar 2009, 19:08 . 
), yonathan (mellorate amigo), jeffxavi, etc etc, a todos os que acollestes a un gordo paquete cos brazos abertos neste mundo tan adictivo das carreiras populares. E unha ultima dedicatoria a nivel persoal, a miña moza por aturarme coas miñas batallitas das carreiras e a meu pai, especialmente, esta victoria é súa xa que o está pasando mal por unha grave doenza e dende que empecei a correr en agosto quería que botase un sorriso vendo o seu neno grande perder o medo o ridiculo e vir de Vigo a Baiona correndo (el ainda alucina comigo) e onte conseguino cando me viu cruzar a liña de meta. Que tío mais grande meu pai !!! E gracias a este mundo das carreiras por axudarme a superar isto a min tamén, a miña mellor terapia para a depresión foi botarme a correr e olvidarme de todo mentres arrastraba os pes........UN MILLON DE GRACIAS A TODOS!!!!!! GRANDE CORRERENGALICIA.ORG!!!
