Ariberna escribió: |
Sensacións 1ª media maratón da miña vida: Viana do castelo 20 de xaneiro de 2013 Moi ben coa xente, na recollida de dorsais, camiseta, etc. Fun o día anterior para non ter problemas. ¡Chegou o día!. ¡Vaia día para estrenarse, vento e choiva!. Non me encontrei coa xente para a fotokedada, e iso que busqueinos mentres quentaba. Antes de sair: Prantexeime en primeiro lugar o obxectivo de chegar, e logo de manter un ritmo de 13Km/h de media. Tiña medo de non rematar. Coloqueime bastante ben, no primeiro cuarto da cola e nun borde. Desesperante a espera de máis de dez minutos de retraso para comezar, e para o colmo, comezou a orballar. Grazas a todos os que estabamos alí non facía frío. "e ben coñecido que a calor do gando quentaba as casas jeje". Km1 Deuse a saída e de seguido puiden alcanzar a velocidade proposta, aínda que só tivésemos un carril estreito. non encontrei estorbos. Comezou a chover máis. Menudo charco que tiven que pisar. Incríble, xa mollei os pés. Km 2 comeza a incorporación a autovía. firme bo, cunha pouquiña de subida. Km 3 continuamos a autovía, por un borde, con máis charcos na beira, pero xa me daba igual. Km 4 pasamos por debaixo de outra vía. Había xente animando, alí non se mollaban. Aplaudindo e berrando. Km 5 primeira marca nun coche. Tempo creo que menos de 23 minutos. Iba mellor do que pensaba. Bebín un groliño de auga e tirei a botella na bolsa dun home que andaba recollendo as botellas e encestei jeje. Km 6 seguimos por outra aldea cunha leve subida que durará ata o ... Km 7 leve baixada. Fíxoseme longo este Km, pero o polar ía mallado de distancia. Cruceime coa cabeza de carreira na que ían 3, e berrei "Vamos Hurtado". Km 8 ¡qué ambientazo había neste Km!. Moita xente mirando nas beiras. Coincidín cunha muller portuguesa moi riquiña coa que fun falando un rato, xa que íamos a mesma velocidade. Pregunteille se era asúa primeira vez e díxome que non. Que fóra a medias e a martóns variadas. Como era portuguesa non lle entendín se a Braga ou Praga. Km 9 necesitei meterlle un pouco máis de ritmo e separeime de ela. Pasáronme unha rapaza e un home de Galicia, e rinme un rato con eles. ¿cándo chegaría o Km 10? "Hai señor, lévame pronto" pensaba eu. Km 10. Por fín, mentinme a mín mesmo e díxenme que sa estaba a metade feita. Todo o camiño fun pensando en cánto fixera, non en cánto me faltaba. Ao dar á volta, abrín un xel "normal" de powerade sabor strawberry banana, e metinno na boca, esperando meterlle auga despois. Tanto tardou en chegar esa auga, que pouco antes de collela traguei o líquido, pero xa estaba coa saliva moi diluido e non pasou nada. Logo bebín. Fixen esto porqu een outras carreiras perdín tempo á hora de tomalo. Moito tempo perdín sí señor, e non quería perder ritmo aquí. Km 11 agora sí que me creía que pasara a metade. Ese Km é terra de ninguén, xa que estou lonxe da saída e da meta. Ao vir en sentido contrario fixeime para ver se vía a Jesús Bernal, pero non o vín. Cheguei a pensar que non fora á carreira. Km 12 leve subida, dun 2%. Era a segunda así, e a última máis custosa. Km 13 bastante chan. Recuperei algo de tempo e fixen un rato 14 Km/h Km 14 baixada importante. Collín velocidade despois de "soltar" un pouco os brazos. Km 15 ¡Horror!, o que me temía. Moléstanme os metatarsos do pé dereito. Vale, piso máis nesa zona, e aínda non tiña plantillas de descarga feitas. Eses 15 Km era o límite que tiña comprobado nos entrenos, e coas New Balance 1080 v3 que levo me molestaba ahí. Estiven por non levalas, pero ao final atrevinme. Collín unha botella de auga para tomarme máis adiante un gel cafeinado. Bebín un grolo de auga. Km 16 decidín pisar un pouco máis co talón e mellorou o tema. Levaba uns Km nos que entrei nun estado de trance onde non sentía cansancio. Tomei o gel, bebín auga e seguín. Km 17 unha subidiña pequena por onde estaba a xente animando resguardados por unha estrada que pasaba por enriba. Km 18 a cafeína comezaba a actuar. Dábame forzas para rematar, unidas ao coco que levaba maquinando un bo rato "teño que continuar, xa casi está". Dubidei se dar un pouco máis de ritmo. Km 19 si, si, ímos a tirar e adiantar a uns cuantos. Comecei a progresión ao final deste Km. ¡veña vamos! comecei a progresión. O empedrado que había menos mal que foi pouco. Km 20 tirei todavía máis. Unha progresión decente. Ao levar medio Km pensei que a volta que se daba ata a meta estaba máis preto. Levei unha desilusión e afundinme un pouco. Dimos a volta, e vin a distancia que quedaba ata a meta (uns 400 - 500 m). Díxenme "fai unha progresión final desas túas que tanto che gustan ao final das carreira", e así o fixen. Km 21 xa non quedaba nada para a meta, rematei a progresión, pero con tanto arco que había levoume a confusión e disminuín antes a velocidade. Beber, tomei un rexenerador, collín a medalla, a botella de viño e a bolsa negra co zume e o batido. Estirei onde a fonte. Non parara de chover nada. qué mais dá mollarse un pouco máis. A miña muller estaba alí esperando co paraugas. Indo para o hotel encontreime, e por fin falei personalmente con Jesús Bernal, e sacamos unhas fotos. Nunha ata se uniu un policía jeje. Entrando na habitación do hotel e quitandome as zapatillas subíuseme o xemelgo dereito. Unha dor incríble, nunca me pasara. Tireime no chan e intentei estirar e baixalo. Non sen problemas conseguinno, pero quedáronme secuelas e resentimento por dous días. Onte xa non tiña nada e hoxe corrín e ben. En fin, repetirei antes do que pensaba, e a ver se me propoño outros obxectivos. Por certo: media de 13.0 Km/h mallados por polar jeje. |