Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4703 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 8:55
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

podría decirte muchas cosas,pero ninguna es consuelo,el maratón es una carrera distinta a cualquier otra,y la única que de verdad te pone en tu sitio si te equivocas,aún así,yo creo que fuiste valiente porque fuiste a por ella,porque fuiste a ganarla,yo siempre he creído,que si hay que ser valiente en una carrera,serlo en una grande,y si hay que morir,que mejor sitio para hacerlo,cierto que al final te pudo la cabeza,solemos entrenar el fisico,pero la cabeza en esta carrera es igual de importante,y como siempre digo,lo bueno de este deporte es que cada domingo tienes una reválida,una oportunidad de desquitarte,y sé que en otoño la tendrás para el maraton.
como dice César,seguro que en París has aprendido una lección sobre el maraton y sobre ti mismo,sé que la próxima vez será distinto,sé que lo conseguirás porque lo vales,o sea que levanta esa cabeza y mira al frente,con tu permiso,o sin el,te daré un abrazo el próximo día que te vea,no se si será en vigo o en coruña.ánimo amigo

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 8:58
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Hoy más que nunca: !Te Admiro Dani¡
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4703 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 8:59
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

que se me olvidaba,quería felicitar a montse porque se lo merecía despues de lo de berlín,a isaías y a moncho,enhorabuena chicos

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
jujovete

Novo foreiro
Novo foreiro
24/10/11
0 Carreiras
2 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 9:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Segunda vez que escribo.
Agora si que es maratoniano.
mateotn

Maratoniano
Maratoniano
27/11/13
0 Carreiras
1524 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 11:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Entiendo tu decepción contigo mismo. Pero es la superación de estas frustraciones las que realmente nos enseñan, las que nos permiten evolucionar como corredores, como deportistas, como personas.
Sacas varias cosas en positivo; por un lado, darte cuenta por ti mismo (y no por lo que dicen otros) que tirar más fuerte en esta prueba te pasará factura, y por otro saber que tus piernas han evolucionado: se han llevado un palo y se prepararán para recibir otro. Aprovecha el entrenamiento realizado porque te servirá más adelante. Tarde o temprano tenemos que errar, si no qué fácil sería todo.
Y te lo dice uno que se acaba de joder la espalda, llevo cuatro días sin correr y mi maratón es en nueve días. Doce semanas de dura preparación, siguiendo el plan de forma casi impecable, y cuando empiezo a bajar, chof.
VICTORALVAREZ

Experto no foro
Experto no foro
13/10/10
196 Carreiras
5440 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 14:08
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Todo fracaso es el condimento que dá sabor al éxito.

Seguro que lo has escuchado un montonazo de veces.

Mucho ánimo y en breves tendrás una maratón para tomarte la revancha.

Arriba Guiño
pacucha

Maratoniano
Maratoniano
22/04/15
20 Carreiras
20 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 15:50
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Usted si que es un VALIENTE, DoctorSlump, por dos razones:
Por su maratón y
por su crónica
Mucho animo
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 16:59
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Hola Dani, estaba asustado por ver tantos días el Gatuno con telarañas y criando miseria. Pensaba que realmente te había afectado el retirarte en Paris. Afortunadamente veo que no es así y que el que regresa es el Doctor Slump que yo, y unos cuantos más, consideramos grande y digno de admiración, el que hace de cada experiencia propia y personal, una obra de arte que comparte generosamente con el resto de la humanidad.

El maratón de Berlín había sido muy “eficientista”, y el gusto de la cultura francesa va, no me cabe duda, por otros derroteros. Es evidente que has sintonizado con ella. Tú no has perdido un maratón en París, sino que más bien, has encontrado a Paris en un maratón.

Remacha esto que digo las dos jovencitas que te regalaron el “Allez Docteur Slump”, una vez te saliste de la corriente. Te lo digo yo, muy francés (con perdón).

Claro que, esta, no es una buena forma de pensar para un deportista. Ganar y mejorar constantemente son dogmas inquebrantables, y a ellos me adhiero yo también, que quede claro. Pero ya habrá tiempo y ocasión para ello más adelante.
No consideres este “fracaso” como una mella insufrible en tu palmarés, que aceptémoslo, sería de necios querer ahora vender de virginal e impoluto. Todos los que hacen eso me parecen unos falsos o, peor aún, unos petulantes.

Huelga decir que todo lo que has hecho para llegar hasta ese punto, el fatídico km.38 de los Champs Elysees, ya lo considero, desde mi humilde posición de hámster circuitero de provincias, toda una gesta inenarrable (inenarrable para mi pluma, o mejor diría, boli bic).

Piensa además que la invasión omeya y bereber que planchó Hispania, cayó rendida en Poitiers, mucho antes de poder catar siquiera un “media luna” (o croissant), o que Atila tuvo que dar media vuelta en Orleans, para alivio y gran respiro de los vendedores de cortacéspedes.

En resumen, y centrándonos en lo que de verdad importa, que, por muchos más maratones que abandones (¡aunque no te acostumbres a ello, eh!), no vamos a dejar de seguir viniendo a este diario a sermonearte paternalistamente, y a decirte que eres incorregible, y que haces lo que te viene en gana, y que en misa no se tiran pedos… En fin, que chapeau Docteur

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 17:46
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Como la cosa va de chistes malos, ahí va el mio.

El maratón es una carrera tan larga, tan larga, que si al final dieran yougures como en el CCNÓS, para cuando llegara uno a meta ya estarían caducados. Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose





No desesperes Dani, habrá más carreras para desquitarse. Manda a freir monas al maratón.
Ah! y felicidades a Moncho e Irdam, pero sobretodo a Montse,... se lo merecía.

Homo homini gallicus canis
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 08 Abr 2016, 17:57
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 275. (6 de abril)

Gracias a todos por los mensajes, de verdad. De los maratones habría mucho que hablar, pero sería una discusión ociosa y vinculante sólo para mí. Al contrario que los de Groucho, éstos son mis principios y si no os gustan no tengo otros.

No diré una frivolidad como que la vida sigue, básicamente porque aquí no se ha muerto nadie, ni siquiera el gatito, que era metafórico (¡uf, qué susto!). Pero sí siguen los entrenos y se acumulan y se retrasa el diario. El miércoles salí a rodar y ver el estado del chasis, y salvo algún desconchado en la pintura no se aprecian desperfectos. La fascitis, si tal, es lo que más guerra da, y después de la Vig-Bay probaré nuevas zapatillas. Lo del orgullo tiene peor arreglo.

Fueron cuarenta y cinco minutos con Juan a ritmos muy lentos, en un momento drama queen les dije a los Tortujas que dejaba las carreras y ahí se vino raudo a atarme en corto: yo creo que soy su archienemigo preferido, ahora que no nos lee.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
juansuarezbouza

Novo foreiro
Novo foreiro
18/01/16
45 Carreiras
1 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 09 Abr 2016, 10:10
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Aunque con retraso, decirte que enhorabuena por ser tan valiente, te admiro mucho , de estas "derrotas" un tio como tu sale mas fortalecido.

Poco mas que añadir, bueno si: " que bueno que viniste..." y que bueno que tengo la suerte de conocerte" y disfrutar contigo de este sano vicio de correr ...
Archienemigos per sempre... te quiero y te admiro compi....vamooooosssss hasta la meta.....
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 09 Abr 2016, 12:54
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 277. (8 de abril)

Desde el estudio veo a Bebé en el jardín, reina y señora. Abro la ventana y la llamo por si es el día (si no toca, me ignorará), y sí lo es, suelta un miau de alegría y viene deprisa como si no hubiera estado esperando otra cosa, se cuela, tira con el altavoz, se mete detrás del monitor y en todo hueco, me hace fiesta, se frota, se deja coger y ronronea, recorre la casa y supervisa cada metro cuadrado. Para celos y disgustos de los minivándalos vecinos que gimen y la reclaman en vano, Bebéeeee, Bebéeee, abandonaditos y aplacados. Pasamos de ellos, ¡ja, ja! Como el que no quiere tener hijos y se basta con sobrinos cada cierto tiempo, los felinos ajenos sacian mis anhelos gatunos. Pero me están esperando y con renuencia les devuelvo gata y balones, la primera es siempre muy bienvenida, los segundos podéis ahorrároslos.

Y los que me apremiaban era los Tortujas para un rodaje de viernes noche (por tanto sin fiebre): Juan, Richard, Josiño y Lola, cuatro hombres y un cuarto de niña, de Bebé a bebé. Jose va tan sobrado que aun tirando del cochecito y frenándose nos quedamos atrás, tenemos que meternos por zonas bacheadas y aceras altas para igualar la contienda. Fue un entreno tranquilo y en compañía previo a la Vig-Bay, algo más de nueve kilómetros en cincuenta minutos, y unos vinos y claras de limón y tapas de solomillo después, que no sólo de pan vive el corredor.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Pollastre

Foreiro Senior
Foreiro Senior
10/01/14
16 Carreiras
508 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Sáb, 09 Abr 2016, 15:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Caray Doctor. 38 km.
Cerca de Coruña hay un paseo de algo más de 3 km, por el que corro muchas veces, que te pones en el principio y puedes ver el final perfectamente. Visto así no es nada, 3 km, pero visto desde dentro de un maratón puede ser un mundo. Yo nunca he corrido ninguno, ni va a ser el caso, pero supongo que machaca la cabeza tanto como las piernas.
De todo se aprende, porque seguro que ya estás pensando en el siguiente, aunque no quieras reconocerlo. A ver qué sorpresa nos das. Hace un tiempo, curioseando por internet sobre el mundo de los maratones me enteré que hay uno en Groenlandia, el maratón del Círculo Polar. Debe ser la leche. Para hacer marca no parece que sea, pero por lo menos no se debe pasar calor.
Es por dar ideas
Un saludo y mucho ánimo
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Sáb, 09 Abr 2016, 15:51
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Un poco de kriptonita gatuna para ablandar y debilitar archirrivales... Mr. Green



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 10 Abr 2016, 23:20
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 279. (10 de abril)

La Vig-Bay es más o menos así:

El sábado me acerco al Verbum y recojo dorsales para varios engargos, no llevo autorizaciones escritas salvo unos whatsapps pero aprovecho que tengo cara de pagafantas y se fían y regreso con ocho o nueve bolsas a repartir y alguna camiseta equivocada. Despliego la mía en cama, tiro la publicidad y me como la chocolatina y me hago la ilusión de estar en vísperas de una gran maratón internacional. El domingo vamos temprano a Baiona y aparcamos donde podemos y subimos al autobús y huele a Reflex. Todo es felicidad. En Vigo buscamos una cafetería abierta y desayuno por segunda vez y saludamos y hacemos ambiente, tanto que normalmente nos olvidamos de la foto de grupo pero la sustituimos por otras de pandilla. Comentamos qué bonita es Samil sin gente.

Arrancamos y gastamos bastante energía esquivando a los que no respetan los cajones, y empezamos a subir cuestas. Adelantamos a muchos y me pregunto si no estaré excediéndome y me respondo que no, y sigo sin moderación hasta O Vao y más allá, Canido arriba, siempre en progresión, y no digamos ya cuando el terreno es favorable. Paso libre que voy. En la bajada de Nigrán donde están mis padres meto quinta y doy voces, yuju, mírame mamá mírame qué bien corro, y entonces en lugar de girar a la izquierda como sería pertinente nos volvemos hacia Panxón y ascendiendo, pongo cuarta, tercera, y surgen las primeras protestas en el cuerpo. Diez minutos después estoy de nuevo delante de mi familia, como atrapado en la adolescencia. Está bien, ahora sí que nos dirigimos a Baiona, ya se ve Baiona, ahí está Baiona, qué rápido ha sido.

Media hora más tarde Baiona sigue en su sitio y yo por la recta de Praia América que no recordaba tan larga, a estas alturas me duelen cosas, la pierna derecha es la que suele romper el hielo y a continuación se anima el resto. Y otra jugarreta, la carretera va por un lado y nos meten por el contrario, por Monte Lourido, por adoquines retorcidos y malévolos, huelga general en el organismo, esos tramitos de descenso me destrozan las rodillas. Una banda de gaiteros intenta tapar mis gritos. La próxima me salto esta parte y que me descalifiquen pero que no me tomen el pelo así. La meta está al noroeste y nos mandan al sudeste. Eh, ahí regresa a la vista, aunque no parece estar más cerca que antes. Ramallosa es interminable. Cojeo. Miro el reloj porque juraría que tuvimos que dejar los veintiún kilómetros hace rato. Ahora, ahora sí, entramos en Baiona la Real, no falta nada. Corremos, corremos, no falta nada, corremos, corremos, no falta nada, corremos. Baiona la Irreal, Teruel no existirá pero ésta no es más palpable. Y los cadáveres en la cuneta no ayudan. Tras dos días enfilamos la recta última. Que sí, también es interminable. Si me repito otra vez que no falta nada me doy un puñetazo. Me arrastro. Y finalmente acabamos, barbudos y encanecidos, perdidos nuestros mejores años en esta carrera, los mozos ya licenciados, el planeta recalentado y Jordi Hurtado igual. Destrozados y ciscándonos en la Vig-Bay, y habiendo tardado quince minutos más que en cualquier otra media.

Luego viene el avituallamiento y la comida posterior y se nos olvida todo y por eso la queremos.

Y sin embargo esta edición no fue así, que salió estupendamente y en compañía de Iago, Gus y Juan y disfrutando como nunca, la mejor de las siete que llevo, tanto que me estoy planteando hacer siempre cuarenta y dos kilómetros (o treinta y ocho, ejem) antes de correrla, y nos respetó el tiempo milagrosamente y etcétera, pero como he gastado los bits de la crónica en los párrafos anteriores, sólo diré que quedé tercero de los Tortujas, segundo de los Currelas, primero de Carregal y quinto de Alemania. Que hubo reencuentros gozosos. Que mi sobrina ya está enganchada a esto y el domingo repite. Que los cuatro de París hemos vuelto en plena forma, a buenas horas maratones verdes. Y que si hay que elegir entre intentar marca personal o parar en Sabarís a dar un abrazo, se para. Por supuesto.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 11 Abr 2016, 8:04; editado 1 vez





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos