Lun, 10 Mar 2008, 15:43
Asunto:
Pois o bestia parda do
Banderas, agora que xa rematou a súa primeira maratón e tivo tempo para reflexionar un pouco sobre a súa preparación che di o seguinte:
- Na preparación procura afacer o corpo a un ritmo determinado (si corres máis ou menos por llano) e si non, non te preocupes por baixar o ritmo nas costas, porque é do máis natural. Ese ritmo vai ser o que che leve nos momentos malos ata a meta. Así me pasou a min en Barcelona. Cando me afundín salvoume ese ritmo de emerxencia... no que as pernas parece que van "
no ralentí"
- Se rematas tarde e comenzas tarde os entrenos... xa somos dous (algunha noite teño chegado a casa ás 00:20 do día seguinte
)... iso forma parte da túa preparación mental... moito máis importante que a física nunha carreira como ésta. Eu empecei a pensar en abandoar a maratón de Barcelona no km. 23 (en canto notei sede e as pernas empezaron a decir que non iba algo ben) pero aguantei ata o 35 sen botar a andar (por pura cabezonería) e, dende logo, non abandonei.
- A veces menos é máis. Ainda que conseguin retrasar a "parada" ata o Km. 35 penso que tería feito mellor andando un pouco no avituallamento do km 25 e bebendo e asimilando mellor o comido... ou incluso comer algo máis, con calma... eses segundos pasaron a ser minutos.
- Que pillas catarros... eu pillei tres durante as 8 semanas de entreno, pero non foron moi fortes. Só conseguin correr respirando polo naris na derradeira semana das 8, así que non te agoníes... que ademáis ainda che queda un mes por diante.
- Disfruta, disfruta e disfruta. Nos derradeiros largos que fixen con CARMA me decían que iba genial porque me saía un sorriso de ourella a ourella incluso despois de feitos 30 kms. ... ata ahí tes que chegar.
Unha aperta e moi boa sorte. Vémonos en Padrón, ou na Vig Bay... e xa sabes